Microsporogenesis and growth of the pollen of the invasive species Impatiens glandulifera

Impatiens glandulifera jest gatunkiem inwazyjnym, który pospolicie występuje na obszarze całej Polski. Celem niniejszej pracy była analiza przebiegu mikrosporogenezy i rozwoju gametofitu męskiego, a także ocena żywotności pyłku okazów rosnących na stanowisku naturalnym na obrzeżach Tyniecko-Bielańskiego Parku Krajobrazowego. Obserwacje embriologiczne wykazały, że w stadium wczesnej profazy tapetum przyjmuje postać perypazmodium, które wnika pomiędzy komórki tkanki sporogennej. Podczas mejozy, która miała regularny przebieg następowała cytokineza równoczesna. Po rozpadzie tetrad, w każdej z mikrospor zachodziła mitoza prowadząca do powstania dwukomórkowych ziaren pyłku, które w tym stadium uwalniane były z pylników. Test acetokarminowy i test Aleksandra wykazały bardzo wysoką żywotność pyłku, odpowiednio 98% i 96%. Ponadto w licznych ziarnach pyłku w stadium pylenia stwierdzono obecność dużej ilości skrobi. Regularny przebieg mejozy, który gwarantuje wytwarzanie dużej ilości pyłku, wykazującego niemal stuprocentową żywotność, niewątpliwie zapewnia sukces reprodukcyjny i przyczynia się do inwazyjnego rozprzestrzeniania się I. glandulifera.

Impatiens glandulifera is an invasive species very common in Poland. The aim of this work was to analyze the course of microsporogenesis and development of the male gametophyte, as well as to evaluate pollen viability of specimens growing at natural habitat on the outskirts of Tyniecko-Bielański Landscape Park. Embryological observations revealed that the formation of tapetal periplasmodium took place at the stage of early prophase I. Protoplasts and nuclei of periplasmodium protrude throughout the sporogenous tissue. Simultaneous cytokinesis occurred during regular meiosis. After the disintegration of tetrad, each microspore underwent mitosis, which led to the formation of two-celled pollen grains, which at this stage were released from the anthers. The acetocarmine test and the Alexander test showed very high pollen viability: 98% and 96%, respectively. In addition, starch grains were found in numerous mature pollen grains. The regular course of meiosis guarantees the production of a large amount of pollen, which is almost 100% viable. Undoubtedly, this ensures reproductive success and contributes to the invasive spread of I. glandulifera.