European Convention on Human Rights and the determination of a legal status of an individual

Praca magisterska porusza problem wpływu Europejskiej Konwencji Praw Człowieka na kształtowanie się statusu prawnego jednostki, jak również bada dynamiczną ewolucję interpretacji Konwencji i ślad, jaki odcisnęła na dążeniu do zagwarantowania równego traktowania obywateli i cudzoziemców.Praca pochyla się nad pojęciem obywatelstwa, które stanowi fundamentalny status prawny jednostki, śledzi jego historyczną ewolucję i wykazuje, że nawet w dzisiejszych czasach instytucja ta nie traci na znaczeniu. Mimo że kwestie związane z obywatelstwem stanowią domaine réservé państw, niektóre instrumenty międzynarodowe formują pewne restrykcje w tej dziedzinie. Praca magisterska przedstawia również koncepcję prawa do obywatelstwa, która wywodzi się z Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, i prezentuje jego 3 elementy. Praca prezentuje także inne statusy prawne, zwracając szczególna uwagę na uprzywilejowany status obywateli unijnych oraz status osób korzystających z ochrony międzynarodowej takich jak uchodźcy, osoby posiadające ochronę tymczasową czy bezpaństwowcy. Mimo że EKPC nie gwarantuje prawa do obywatelstwa, Trybunał wielokrotne wypowiadał się w sprawach,gdzie jednostki nie mogły otrzymać obywatelstwa państwa-strony lub były go arbitralnie pozbawiane. EKPC wywarła wpływ na kształtowanie się zakresu ochrony cudzoziemców. Art. 3 Konwencji może być uznany za innowacyjny, jako że łagodzi sztywny podział na osoby uprawnione do otrzymania statusu uchodźcy oraz inne jednostki, przyczyniając się do wykształcenia się instytucji ochrony uzupełniającej. Ponadto innowacyjny charakter ma także pojawienie się interpretacji art. 1 protokołu 1 oraz art. 14 EKPC zmierzającej do równego traktowania cudzoziemców na gruncie dostępu do praw socjalnych. Korekcyjny wpływ polega na wzmocnieniu gwarancji proceduralnych oraz na zagwarantowaniu poszanowania prawa do życia rodzinnego i prywatnego, szczególnie w kontekście wydalenia.

The master thesis explores the subject of the link between the ECHR and the determination of a legal status of an individual, tracing the evolution of the dynamic interpretation of the Council of Europe’s document and its impact on granting the adequate treatment to both citizens and foreigners.The paper defines the notion of nationality, which constitutes the fundamental legal status of an individual, traces its historical evolution and aims to underline its importance nowadays. In spite of the fact that nationality matters form part of the domaine réservé of the states, several international legal instruments deal with certain aspects and impose restrictions on the sovereign power. The thesis elaborates on the right to a nationality which can be derived from the Universal declaration of human rights and presents its 3 elements- obligation to prevent statelessness, the right not to be arbitrarily deprived of one’s nationality and the right to change one’s nationality. The paper presents also other legal statuses of an individual, paying particular attention to the privileged ones- the EU citizens’ status and the statuses of people benefiting from international protection such as refugees, people who are accorded subsidiary protection, and stateless persons.While the ECHR does not guarantee the right to a nationality, this has not precluded the Court from making decisions in cases where individuals were barred from obtaining a state party’s nationality and emphasizing its importance. ECHR exercised a significant impact on the scope of protection of a foreigner. The innovative impact encompasses the role of the article 3 of the convention in the creation of a concept of the subsidiary protection which reaches beyond the provisions of the Convention relating to the status of a refugee and enables to face the changing patterns of migrations and its new causes. The interdiction of discriminatory treatment of foreigners on the ground of nationality when it comes to social rights can also be seen as innovatory. The corrective impact of the Convention, can be seen in strengthening the procedural safeguards, thanks to the article 5 (Right to liberty and security) and 13 (Right to an effective remedy before a national authority), as well as in granting the right to respect for private and family life in relation to measures of expulsion.