Analiza Emocji w Dramacie Elżbietańskiej Epoki: Othello, Edward II

Ta praca dyplomowa skupia się na analizie językowych i pozajęzykowych sposobów reprezentacji emocji w dramacie epoki elżbietańskiej. Jej celem jest ujawnianie pragmatycznych osobliwości emocjonalnego dyskursu w sztukach „Othello” i „Edward II” za pomocą teorii aktów mowy. Celem badania jest także określenie i scharakteryzowanie werbalnych i niewerbalnych środków kreacji postaci czlowieka emocjonalnego w dziełach literackich poprzez analizę wypowiedzi wiodących bohaterów i ich interpretacji przez odwołanie się do psychoanalitycznej perspektywy.Praca składa się z trzech części. Pierwsza część przedstawia teoretyczne podstawy badań, badając rolę namiętności w elżbietańskim światopoglądzie, określając rolę psychoanalitycznego podejścia w badaniu i analizowaniu emocji takich jak chorobliwa zazdrość i namiętna miłość, dając ogólny przegląd badań naukowych o języku i emocjach. Pozostałe dwie części zawierają analizę językowych i pozajęzykowych cech emocjonalnego dyskursu w Othello i Edward II z pragmatycznych i psychoanalitycznych perspektyw.Teoretyczny rozdział tej pracy skupia się na pojęciu pasji, która w okresie renesansu była postrzegana jako chaotyczny element ludzkiej natury, w przeciwieństwie do rozsądku zesłanego przez łaskę Bożą. W psychoanalizie pasja była rozumiana jako podstawowe uczucie i popęd, który może być wyrażony poprzez emocje wtórne takie jak zazdrość czy miłości. Chorobliwa zazdrość i namiętna miłość są uważane za patologiczne stany emocjonalne, które charakteryzują się obsesyjnym, maniakalnym i irracjonalnym zachowaniem i są odzwierciedlone w języku osoby nimi owładniętej. Ponieważ język jest środkiem wyrażania uczucia osoby mówiącej, możliwe jest założenie o stanie emocjonalnym danej osoby sądząc po jej wystąpieniu.Drugi rozdział pracy zajmuje się analizą językowych i pozajęzykowych przedstawień pasji w Othello. W tej części interpretowane są elementy dyskursu postaci wiodącej takie jak struktury dialogów, osobliwości aktów mowy i środków pozajęzykowych. Stan mówiącego jest zdefiniowany za pomocą psychoanalitycznego podejścia emocjonalnego.Trzeci rozdział pracy zajmuje się analizą językowych i pozajęzykowych przedstawień pasji w Edwardzie II. Struktury dialogów w sztuce oraz funkcje dyrektyw wyrażeń ekspresywnych, commissives, jak i komentarze innych bohaterów są analizowane poprzez zastosowanie podejść psychologicznych, psychoanalitycznych i pragmatycznych.

This thesis focuses on the analysis of the linguistic and extra-linguistic manners of the representation of passion in Elizabethan drama. The research is aimed at revealing the pragmatic peculiarities of the passionate discourse in Othello and Edward II with the help of speech act theory. The objective is to define and to characterize verbal and non-verbal means of the construction of the image of a passionate man in the literary works through the analysis of the leading characters’ utterances and their interpretation by recourse to the psychoanalytical perspective. The paper consists of three parts. The first part presents the theoretical basis for the research by investigating the role of passion in the Elizabethan worldview, defining the role of psychoanalytical approach in studying and analyzing emotions such as passionate jealousy and passionate love, and by giving a general overview of academic researches on language and emotions. The other two parts contain the analysis of the linguistic and extra-linguistic characteristics of the passionate discourse in Othello and Edward II from the pragmatic and psychoanalytical perspectives. The theoretical chapter of this thesis focuses on the notion of passion, which in the Renaissance was seen as a chaotic element in the human nature, opposite to reason given by the divine grace. In psychoanalysis passion was understood as a primary emotion or drive, which can be expressed through secondary emotions such as jealousy or love. Passionate jealousy and passionate love are considered to be pathological emotional states, which are characterized by obsessive, maniacal and irrational behavior and are reflected in the language of a passionate person. As language is the means of expressing the feelings of the speaker, it becomes possible to make assumptions about his emotional state judging by his speech.The second chapter of the paper deals with the analysis of linguistic and extra-linguistic representations of passion in Othello. Such elements of the leading character’s discourse as the structure of the dialogues, peculiarities of speech acts and extra-linguistic means are interpreted in this part. With the help of psychoanalytic approach the emotional state of the speaker is defined. The third chapter of the work presents the analysis of linguistic and extra-linguistic representations of passion in Edward II. Using psychological, psychoanalytic and pragmatic approaches the structure of the dialogues of the play and the function of directives, expressives, commissives and other characters’ comments are analyzed.