Determining of the effect of a mexiletine analogue, a compound WB-1, on basic and staurosporine-induced apoptosis

Wciąż poszukuje się nowych leków przeciwdrgawkowych o coraz korzystniejszym profilu działania. Związek WB-1, czyli chlorowodorek R,S-2-amino-1-(2-chloro-6-metylofenoksy)butanu, który należy do grupy pochodnych fenoksyalkiloamin, może być jednym z nich. Jest on analogiem meksyletyny – znanego leku przeciwdrgawkowego. Dotychczas wykazano działanie przeciwdrgawkowe oraz antyarytmiczne WB-1, brak natomiast danych na temat jego wpływu na przeżywalność komórek centralnego układu nerwowego, co stanowiło przesłankę do badań w tym kierunku. Celem badań było ustalenie wpływu związku WB-1 na przeżywalność komórek linii SH-SY5Y poprzez określenie uwalniania LDH, redukcji MTT oraz ocenę aktywności kaspazy-3, enzymu wykonawczego w procesie apoptozy. Badania prowadzono w komórkach hodowanych w warunkach podstawowych oraz w komórkach uszkadzanych staurosporyną. Wykazano, że w warunkach podstawowych WB-1 w szerokim zakresie stężeń zwiększa żywotność komórek, nie działa uszkadzająco na ich błony oraz nie nasila aktywności kaspazy-3. Nie chroni on jednak komórek przed uszkodzeniami indukowanymi staurosporyną i nie hamuje indukowanej przez staurosporynę aktywności kaspazy-3, ale też nie nasila uszkodzeń wywoływanych przez ten antybiotyk. Podsumowując, związek WB-1 zwiększa żywotność komórek w warunkach podstawowych oraz nie wpływa na uszkodzenia wywołane staurosporyną. Jednak na podstawie badań prowadzonych tylko w jednym modelu, przy krótkotrwałym narażeniu i oznaczaniu jednego markera programowanej śmierci komórki nie można wykluczyć wpływu WB-1 na proces apoptozy. Przeprowadzone doświadczenia mogą stanowić jedynie wstęp do bardziej szczegółowych badań, a ponadto nawet brak działania neuroprotekcyjnego nie dyskwalifikuje tego związku jako potencjalnego leku przeciwpadaczkowego.

New anticonvulsant drugs with more favorable activity profile are still being searched. WB-1, or R,S-2-amino-1-(2-chloro-6-methylphenoxy)butane hydrochloride, which belongs to the group of fenoxyalkylamines’ derivatives, may be one of them. It is an analogue of a well-known anticonvulsant, mexiletine. So far, anticonvulsant and antiarrhythmic effects of WB-1 have been proved, whereas there is no information on survival of the central nervous system’s cells, which made a premise for the research in this direction.The aim of the study was to determine the effect of WB-1 on the survival of a SH-SY5Y cell line by testing the release of LDH, MTT reduction, and assessing the activity of caspase-3, an executive enzyme in apoptosis. Studies have been carried out in cell cultures under basal conditions and in staurosporine-damaged cells.It has been shown that, under basal conditions, WB-1 increased cell viability in the broad range of concentrations, had no damaging effect on their membranes, and didn’t increase caspase-3 activity. It doesn’t protect cells against staurosporine-induced toxicity and doesn’t inhibit staurosporine-induced caspase-3 activity, but also doesn’t increase the damage caused by that antibiotic.In summary, WB-1 increases cell viability under basal conditions and doesn’t affect staurosporine-induced damage. However, based on research carried out in only one model, during short-time exposure and determination of a single marker of programmed cell death, WB-1 influence on apoptosis can’t be excluded. The study may be only an introduction to more detailed research, furthermore, even the lack of neuroprotective effect does not disqualify WB-1 as a potential antiepileptic drug.