Tematem pracy są intertekstualne relacje między literaturą i kinem na przykładzie twórczości Antona Czechowa i filmu „Zimowy sen” Nuri Bilge Ceylana. We wprowadzeniu wyjaśniono termin „intertekstualność”, ze szczególnym uwzględnieniem tego zjawiska w kinematografii. Pierwszy rozdział pracy został poświęcony charakterystyce twórczości Antona Czechowa, przy czym szczególną uwagę zwrócono na typowego czechowowskiego bohatera. Bohater ten to najczęściej osoba słaba, niezdolna do podjęcia działania. Rosyjski pisarz skupia się na jej wewnętrznej przemianie. Drugi rozdział dotyczy filmu „Zimowy sen”: umiejscawia go w szerszym kontekście nowego tureckiego kina i nurtu neomodernistycznego – nurtu, którego celem będzie nie rozrywka, a głęboki dialog z widzem. Chociaż w kilku aspektach omawiany film nie wpisuje się w nurt neomodernistyczny, znajdziemy w nim wiele cech typowych dla tego nurtu i jednocześnie dla nowego kina tureckiego, m.in. minimalizm formy, intymność i symbolizm.Trzeci rozdział to charakterystyka głównych bohaterów filmu „Zimowy sen”. Są oni przedstawieni w perspektywie komparatystycznej, zestawieni ze swoimi pierwowzorami literackimi z dzieł Antona Czechowa („Żona” oraz „Wspaniali ludzie”). Poprzez zestawienie dzieł Czechowa i Ceylana udaje się wytłumaczyć liczne wątki „Zimowego snu”, które zostały zainspirowane twórczością rosyjskiego pisarza. Podkreślone są także różnice między tureckim filmem, a literackimi pierwowzorami: dotyczy to m.in. elementów fabularnych czy dynamiki narracji. W rozdziale „Zakończenie” praca została podsumowana oraz zostały wyciągnięte wnioski. Istotnym jest fakt, że Ceylan, odwołując się do opowiadań rosyjskiego pisarza, nie położył nacisku na tematy często poruszane w nowym kinie tureckim, takie jak kwestie przynależności i tożsamości czy napięcia społeczne, a skoncentrował się na wewnętrznym świecie zagubionych bohaterów. Reżyser, analizując przypadek głównego bohatera, dowodzi, że źródło niepowodzeń człowieka leży w nim samym. Inspirowany postaciami z twórczości Czechowa bohater jest niezdolny do dialogu, przez co skazany jest na samotność i zapomnienie. Film „Zimowy sen” jest ciekawym przykładem zjawiska intertekstualności obejmującego wykorzystanie fragmentów różnych tekstów literackich w dziele filmowym.

The subject of this work is intertextual relationship between literature and cinema on the basis of the works of Anton Chekhov and movie "Winter sleep" by Nuri Bilge Ceylan. The introduction explains the term "intertextuality" and the occurrence of this phenomenon in cinema.The first chapter of the work is devoted to Anton Chekhov’s literary career, with special attention being paid to the typical Chekhov’s hero. Usually he is represented by weak person, unable to take action and change his situation. Russian writer is often focusing on his inner transformation.The second chapter concerns the movie "Winter sleep" and puts it in the broader context of the new Turkish cinema and neo-modernist movie genre, which objective is not entertainment, but deep dialogue with the viewer. Although we cannot find some of the neomodernistic aspects in discussed movie, it contains many features typical of this trend and, at the same time, for the new Turkish cinema, including minimalistic form, intimacy and symbolism.The third chapter describes the main characters of the movie. They are presented in a comparison to their prototypes from two stories of Anton Chekhov: "Wife" and "Excellent people". With the help of Chekhov’s works it is possible to explain a number of threads in "Winter sleep". Also the differences between the Turkish movie and literary archetypes are presented, including plot elements or the narration dynamics.In the last chapter the work is summarized and conclusions are drawn. By referring to the stories of Anton Chekhov, Nuri Bilge Ceylan focuses on the inner world of the movie characters, incapable of dialogue, doomed to loneliness and forgetfulness. Ceylan in his movie proves that the source of human failure is inside us. The film "Winter Dream" is an interesting example of intertextuality involving the use of fragments of various literary texts in the cinematography.