The full and the void in Chinese landscape painting.

Celem mojej pracy jest ukazanie idei pełni i pustki w chińskim malarstwie monochromatycznym epoki Song. Ów rodzaj malarstwa rozwijał się przez wiele lat. Swoje rozważania postanowiłam zawęzić do okresu panowania dynastii Song, czyli do przełomu X i XI w. Uczyniłam to z dwóch powodów: po pierwsze jest to okres świetności chińskiego malarstwa krajobrazowego, po drugie, obrazy z tego okresu podobają mi się najbardziej i według mnie, najlepiej ukazują powiązanie malarstwa pejzażowego z taoizmem. Na przełomie X i XI w. klasyczne chińskie malarstwo ukazywane było za pomocą techniki monochromatycznej, to znaczy przy użyciu rozwodnionego czarnego tuszu na papierze lub jedwabiu. Artyści inspirowani filozofią taoizmu ukazywali na pustym tle monumentalne góry rozpościerające się nad strumieniem i spowite w gęstej mgle, dlatego malarstwo to zwane było malarstwem gór i wód (chiń. shan shui hua, 山水画). Jego najważniejsze elementy to góry i woda oraz mgła i pustka, a ich znaczenie rozpatrywane powinno być w kontekście taoizmu.

The purpose of my work is to show full and vois in perspective of Chinese monochrome landscape painting. This kind of painting was evolving for a long time. Concidering this topic I focus on Song period, so X and XI centuries. I have decided for it for two reasons: this period is the biggest development of Chinese landscape painting and second of all, in my opinion monochrome painting of X and XI century properely shows it's connections to taoism. The biggest artists inspired by taoism was creating on empty background great mountains covered by the fog and situated by river banks. That is why this kind of painting is called "painting of mountains and water" (Chinese: shan shui hua, 山水画).