The art of Tea Ceremony: philosophy, evolution, transformations.

Ceremonia herbaciana jest czymś niezwykle złożonym i prostym zarazem. Z jednej strony może być traktowana jako wyraz filozofii, duchowości, kultury i estetyki Dalekiego Wschodu, może być analizowana przez pryzmat buddyzmu zen, pośrednio także taoizmu, który do jego wykształcenia się przyczynił, może być umiejscawiana w chińskiej i japońskiej kulturze i historii. Jest także ceremoniałem obostrzonym mnóstwem niezwykle szczegółowych i precyzyjnych reguł i zasad. Z drugiej strony - pozostaje prostą czynnością wspólnego wypicia herbaty w atmosferze życzliwości i harmonii, bardzo przy tym uniwersalną i naturalną. Z jednej strony jest wyrafinowaną sztuką, z drugiej – całościową drogą życia. Złożoność nie wyklucza prostoty, gdy najprostsze okazuje się być najtrudniejsze. Zen i ceremonię herbacianą łączy przekonanie o możliwości sięgnięcia w głęboki wymiar codzienności i znalezienia głębi w tym, co zwyczajne. Zarówno w zen jak i w ceremonii herbacianej ważniejsze od zamkniętego systemu reguł jest parę wskazówek i własna praktyka – nie jest możliwe dotarcie do ich sedna poprzez słowa, ani poprzez teorię. Ceremonia herbaciana w duchu zen uczy sięgania do Doskonałości, której doświadczenie „tu i teraz” umożliwia osiągnięcie szczęścia nieuwarunkowanego od spełniania pragnień – w tym sensie pozostaje też aktualna i żywa niezależnie od obowiązującej etykiety, form, sposobów nauczania, interpretacji.

Tea Ceremony is something extremely complex and simple at the same time. On one hand, it can be regarded as an expression of philosophy, spirituality, culture and aesthetics of the Far East, can be analyzed through the lens of Zen Buddhism, also indirectly through Taoism that contributed to its development, it can be positioned in the Chinese and Japanese culture and history. This is also a stringent ceremonial with lots of extremely detailed and precise rules and principles. On the other hand – it remains a simple common activity of drinking tea in an atmosphere of friendliness and harmony, being also very universal and natural. On one hand, it is a sophisticated art, on the other - an overall way of life. The complexity does not exclude simplicity, when the simplest appears to be the most difficult. Zen and the Tea Ceremony are connected by the belief in the possibility of reaching a deep dimension of everyday life and finding depth in what is ordinary. Both in Zen and in Tea Ceremony, more important than the closed system of rules are few hints and own practice - it is not possible to reach their core through words or through theory. Tea Ceremony in the spirit of Zen teaches stretching for Excellence, were the experience of the "here and now" enables reaching of happiness, unconditioned of fulfillment of desires - in this sense, it remains valid and alive regardless of existing etiquette, forms, methods of teaching, interpretation.