Przekładoznawstwo jako dyscyplina naukowa jest rezultatem wielu badań przekładu, będącego zarówno procesem, jak i owocem owego procesu. Nawet jeśli nie zajmujemy się tłumaczeniem profesjonalnie, spotykamy się z nim każdego dnia, przekładając swoje myśli na słowa, które następnie kierujemy do innych. Obok utylitarnej funkcji przekładu, umożliwiającego kontakt między przedstawicielami różnych narodów, istnieje również inna funkcja, związana z kulturotwórczym udziałem tłumaczy literackich. Wzbogacają oni kulturę rodzimą, dbając jednocześnie o duchowy rozwój narodu. Tłumacz literatury musi być zatem obdarzony siłą twórczą oraz wytrwałością. Powinien także pamiętać, że rezultaty jego pracy są oceniane zarówno przez zwykłych czytelników, jak i profesjonalnych badaczy przekładu. Przekładoznawstwo, jako nauka interdyscyplinarna, zakłada szeroki spektr wiedzy profesjonalistów z zakresu lingwistyki, historii, literatury oraz kultury. Za takiego badacza można uważać Seweryna Pollaka, znawcę literatury rosyjskiej, który zajmował się praktyką, teorią oraz krytyką przekładu. Jego prace z tego zakresu stanowią ogromną wartość dla polskiej myśli przekładoznawczej, ponieważ jest on jednym z prekursorów tej dyscypliny w Polsce. Oprócz tego, rezultaty swoich badań przedstawiał z punktu widzenia doświadczonego praktyka tłumaczenia literatury rosyjskiej. Teoria przekładu jest nieodłącznym elementem praktycznej działalności tłumaczy, ponieważ do ich kompetencji należy znajomość zasad prawidłowego przekładu oraz umiejętność wykorzystania ich podczas swojej pracy. Jednak nie zawsze okazuje się to możliwe, co zostało przedstawione na podstawie analizy szkiców z zakresu teorii i krytyki przekładu, autorstwa Seweryna Pollaka. Co tyczy się samej krytyki przekładu, jej znaczenie często bywa umniejszane. W Polsce uprawiana jest ona po części na marginesie przekładoznawstwa. Przyczyny takiego stanu rzeczy można upartywać w nieefektowności recenzenckich dokonań oraz braku wyraźnie sprecyzowanej metody. Tymczasem krytyk przekładu ma do wypełnienia szereg znaczących zadań. Jest on nie tylko odbiorcą dzieła, ale również przedstawicielem autora oryginału oraz tłumacza. Profesjonalny krytyk potrafi dostrzec wzajemne przenikanie się co najmniej dwóch kultur i języków. Co więcej, powinien wykazywać swoje oczytanie oraz właściwie ukształtowany kanon estetyczny.Badacze dostrzegają także analogiczność celów, wyznaczonych krytykom literackim i krytykom przekładu, którzy w celu poprawnej oceny dzieła, powinni właściwie zrekonstruować oddzielne elementy dzieła. Krytyk przekładu dodatkowo, w przypadku gdy przekład okazuje się niezgodny z oryginałem, powinien ten problem zaznaczyć, ukazać wzajemne związki obu dzieł, a także zaproponować warianty ich prawidłowego odbioru. Krytyk przekładu, to nie tylko wzorowy czytelnik. Jakość jego pracy można oceniać na podstawie tego, w jaki sposób prowadzi on dialog między oryginałem i przekładem. Kompetencja krytyka przekładu oznacza więcej, niż wyliczenie błędów tłumacza. Powinien on dostrzec unikalne cechy utworu, koncepcje jego przekładu i ich realizację, uwarunkowaną kulturą i historią. Krytyk posiada on również zdolność wpływania na odbiorców i formowania ich opinii. W przypadku Seweryna Pollaka, niewątpliwie na wartość jego badań w zakresie przekładu wypłynął całokształt jego twórczości, włączającej własną twórczość poetycką, a także ogromne zamiłowanie do literatury rosyjskiej, którą nieustannie popularyzował i wiernie bronił przed socrealistyczną propagandą. Czuł on niezwykłą więź z rosyjskimi poetami XX wieku i znał doskonale ich twórczość. Objętość jego prac redakcyjnych i tłumaczeń jest imponująca. Ważne miejsce w biografii Pollaka zajmuje także jego praca włożona w kształcenie i wychowanie młodych rusycystów i tłumaczy. Wielu z nich nazywało go swoim mistrzem i poświęcało jego pamięci publikacje. Wśród nich znajdują się wybitni tłumacze, tacy jak: Rene Śliwowski, Wiktor Woroszylski i Adam Pomorski.

Translation studies as a scientific discipline is the result of many reserches. In addition to the utilitarian functions of translation, allowing contact between representatives of different nations, there is also another feature associated with culture-attended literary translators. Literary translator must therefore be endowed with the creative force and perseverance. He also should remember that the results of his work are valued by ordinary readers and professional researchers.Translation studies as an interdisciplinary science, involves a wide spectra of knowledge professionals in the field of linguistics, history, literature and culture. For such a researcher may be considered Seweryn Pollak, an expert in Russian literature, which dealt with the practice, theory, and criticism of translation. He is one of the forerunners of the discipline in Poland. In addition, the results of his research was presented from the perspective of an experienced practice translating Russian literature.

Теория и критика литературного перевода это разделы переводоведения, находящиeся в тесной взаимной связи. Деятельность Северина Поллака как критика и теоретика перевода является не только подтверждением этого факта, но свидетельствует также о целесообразности переводной критики, значение которой нередко бывает переуменьшаемым. На основе критических очерков исследователя, можно судить о том, что они не содержат поверхностных анализов перевода и не сводится единственно к «критикантству» ошибочных решений переводчиков. Поллак руководствовался описательным методом критики, который, в отличие от оценочного, осуществляет сопоставительное толкование обоих текстов. Критические очерки исследователя являются содержательными и представляют особую ценность, по еще одной, очень существенной причине. Как мы акцентировали в начале нынешней работы, переводоведение имеет интердисциплинарный характер. Наиболее надежными критиками перевода являются те, кто одновременно обладает опытом практика перевода, или сам реализуется как писатель. Поллак, как поэт и знаток русской поэзии, будущей его настоящим увлечением, отличался правильно развитым вкусом и поэтической чуствительностью. Следовательно, oн был способный по-настоящему постигать суть произведения и рассматривать его уникальные свойства. В свою очередь, опыт, приобретенный исследователем во время долгих лет переводческой практики, предоставил ему возможность вести диалог между подлинником и переводом. Сам Поллак подчеркивает, что то, что он замечал как переводчик, то есть весь механизм произведения и его внутренние связи, является очень ценным труде критика, который некоторые их этих элементов может упустить в случае, когда он видит творчество определенного писателя в слишком отдаленной перспективе. Немаловажное значение для польского переводоведения имела также его преподавательская деятельность. Северин Поллак обучал переводу многих начинающих переводчиков. Среди них можно назвать фамилии тех, кого сегодня по-праву можнo считать выдающимися. Исследователь, будущий одним из прекурсоров переводческой мысли в Польше, внес в ее развитие значимый вклад. Подтверждением являются его редакционные труды и очерки, упомянутые в первой главе нынешней работы.Следовательно, можно полагать, что многие из его рассуждений могли быть канвой для его преемников.Основой всех критических замечаний Северина Поллака является их теоретическое объяснение. Особого внимания заслуживает многоаспектность анализов, проводимых исследователем и разнообразие тем, которые он затрагивал. Северин Поллак осмысляет тему искусства выбора авторов и текстов для перевода и доказывает важность этой проблемы, поскольку чаще всего лучшие переводы создают переводчики, которые чувствуют близость с автором подлинника или проявляют по отношению к нему фасцинацию. Исследователь обращает внимание также на интересное явление, когда пересечение путей обоих творцов является толчком для переводчика к собственному творчеству или созданию автономного произведения. Однако, Поллак акцентирует, что очень как грань привилегий переводчикa, так и материя, с которой oн работает является очень тонкой. Поэтому он предостерегaет от чрезмерного вмешательства в переводимый текст, которое может вызвать серезные последствия. Одновременно указывает принципиальное правило переводчика, каким является мера и вес слова. Исследователь осмысляет также проблему влиятельной силы стиля эпохи, которая может сказываться неблагополучно на на результатах переводческих состязаний. Положения, излагаемые Поллаком на основе анализированных ним переводов, предостерегают от необоснованной стилизации текста, результатом которой являются «мертвые вещи» или изменение эмоциональной напряженности произведения. Поллак призывает также к внимательности и тщательности во время транспозиции метрической стистемы стихотворения на другой язык, которая оказывается сложной даже в случае перевода из близкородственных языков.