Burnout in medical staff in the context of personal resources - sense of coherence and coping with stress

Zjawisko wypalenia zawodowego występuje wśród zawodów, gdzie bliski kontakt z drugim człowiekiem ma kluczowe znaczenie w codziennej pracy. Do grupy tych profesji należą służby medyczne, które są bardziej narażone na wystąpienie zjawiska wypalenia w porównaniu do innych grup zawodów. Syndrom wypalenia zawodowego stanowią trzy główne wymiary: wysoki poziom emocjonalnego wyczerpania oraz depersonalizacji, a także niski poziom poczucia osiągnięć osobistych. Celem niniejszej pracy jest ocena poziomu wypalenia zawodowego wśród personelu medycznego pracującego w oddziałach szpitalnych oraz porównanie poziomu wypalenia z innymi grupami zawodów. Ponadto poddano analizie związek wypalenia zawodowego z czynnikami mającymi wpływ na rozwój omawianego syndromu. Wyróżniono poczucie koherencji i style radzenia sobie ze stresem jako istotne zasoby osobiste mające znaczenie w procesie prowadzącym do wypalenia zawodowego. Osobami badanymi był personel medyczny pracujący na terenie szpitali. W celu pomiaru wypalenia zawodowego posłużono się Kwestionariuszem Wypalenia Zawodowego MBI. Poczucie koherencji zmierzono za pomocą Kwestionariusza Orientacji Życiowej - SOC 29, a style radzenia sobie ze stresem za pomocą Inwentarza Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – CISS.Analiza wyników wykazała, że pracownicy medyczni charakteryzuje się wyższym poziomem wypalenia zawodowego w porównaniu do innych grup zawodowych. Wykazano zależność pomiędzy poczuciem koherencji a wypaleniem zawodowym. Wysoki poziom poczucia koherencji ma związek z niskimi wynikami wypalenia zawodowego. Ponadto uzyskane dane pozwalają stwierdzić związek pomiędzy wypaleniem zawodowym a stylami radzenia sobie ze stresem. Aktywne strategie radzenia sobie ze stresem mają powiązanie z niższym poziomem wypalenia zawodowego.Na podstawie wyników wnioskuje się, że służby medyczne nie są wolne od wystąpienia zjawiska wypalenia. Model zaradczy polegający na poszukiwaniu i wzmacnianiu zasobów osobistych jednostki oraz udoskonalaniu sposobów radzenia sobie ze stresem wydaje się być trafnym podejściem w niwelowaniu wypalenia zawodowego w pracy.

Burnout is determined by three major dimensions: high level of emotional exhaustion, high level of depersonalization and low sense of personal accomplishment. The purpose of this study was to assess of burnout level among healthcare staff and compare it with burnout among other professional groups. Moreover the study include analysis of burnout factors affecting the development of this syndrome. Sense of coherence and coping with stress were distinguished as important personal resource relevant to the process leading to burnout. The representatives of healthcare staff were medics and nurses. Experienced burnout was measured by the Maslach Burnout Inventory (MBI), sense of coherence by Sense of Coherence Scale (SOC-29) and coping with stress by Coping Inventory for Stressful Situations (CISS).Analysis of the results proved that healthcare staff are characterized by higher levels of burnout compared to other professional groups. High level of sense of coherence is associated with low level of burnout. In addition active strategies for coping with stress have a relationship with lower level of burnout.