Germany's attempt to recreate its naval power: the surface navy from 1919 to 1939

Po klęsce w I wojnie światowej i daleko posuniętych ograniczeniach traktatu wersalskiego, dawne elity cesarskiej marynarki wojennej przez cały okres międzywojenny podejmowały próby odbudowania dawnej pozycji swojej siły zbrojnej. Kolejni głównodowodzący Reichsmarine byli gotowi działać nawet z pominięciem porządku prawnego demokratycznego państwa, by uzyskać jak najlepsze warunki rozwoju floty. Brak wystarczającego wsparcia i niezadowolenie z ograniczeń doprowadziły w końcu do udzielenia poparcia narodowym socjalistom przez szefa Marineleitung, Ericha Raedera. Dalsza współpraca z nazistowskim reżimem, za cenę upolitycznienia marynarki wojennej, stała się bardziej owocna, dzięki rosnącemu wsparciu finansowemu dla zbrojeń w III Rzeszy. Na krótko przed wybuchem wojny przygotowano wreszcie plan budowy floty zdolnej do walki o dominację na morzach. Został on jednak odwołany z powodu przedwczesnego rozpętania przez Niemcy konfliktu globalnego i braku dostatecznych środków. Owa koncepcja, powstała z myślą o przyszłym pokonaniu Wielkiej Brytanii nie wytrzymuje jednak krytyki w konfrontacji z przebiegiem nowoczesnej wtedy wojny morskiej. Przyjęte założenia pozwalają zauważyć, że niemiecka myśl strategiczna została w tym aspekcie w dużej mierze zatrzymana na etapie I wojny światowej. Porównanie kosztów stworzenia nowej marynarki wojennej ze możliwymi skutkami jej posiadania pozwala na wyciągnięcie wniosków o niemieckiej doktrynie morskiej lat dwudziestych i trzydziestych.

After the defeat during the First World War and introduction the Versaiiles Treaty restrictions former elite of the German Imperial Navy, during the whole interwar period, tried to rebuild the power of their fleet. Subsequent commanders-in-chief of the Reichsmarine were ready to oppose the democratic state legal order to achieve the best means for this goal. The lack of support and the inconvenience of restrictions led commander-in-chief of the navy Erich Raeder to the endorsement of national socialists. The latter cooperation with the nazi regime, for the price of navy's politicisation, was much easier due to the increasing financial support of the Third Reich to the armaments. Shortly before the outbreak of the war a plan was ready to build a fleet capable of dominating the seas. However, it was scrapped due to the premature outbreak of a global conflict by Germany and lack of resources. The idea, created to beat the Great Britain, cannot be considered valid compared to then modern naval warfare. The German concept reveals that their strategic planning was stopped at the level of the First World War in the aspect of the fleet. Comparing the costs of creating a new navy with the results of its building allows to make some conclusions about the German naval doctrine of the 20's and 30's.