Senior's perception of their own life in the context of the place of residence

StreszczeniePrzedmiotem niniejszej pracy jest postrzeganie własnego życia przez seniorów analizowane w kontekście ich środowiska zamieszkania. Cel teoretyczny dotyczy określenia związku między środowiskiem zamieszkania seniorów i ich cechami socjodemograficznymi a postrzeganiem przez nich własnego życia. Natomiast wskazanie możliwości działań skierowanych na rozwój i poprawę sytuacji życiowej seniorów w kontekście ich środowiska zamieszkania stanowi cel praktyczno-wdrożeniowy. Metodą badań, którą wykorzystałam była metoda sondażu diagnostycznego, a w ramach tej metody posłużyłam się techniką sondażu z zastosowaniem kwestionariusza ankiety. Badaniom została poddana próba 80 seniorów zamieszkujących dom pomocy społecznej (40 osób) oraz domy rodzinne (40 osób). Wyniki badań pozwalają stwierdzić, iż poszczególne badane aspekty postrzegania życia tj. subiektywna ocena jakości życia, poczucie wsparcia społecznego oraz poczucie osamotnienia, badani seniorzy osiągają na poziomie przeciętnym, natomiast poczucie satysfakcji z życia na niskim poziomie. Zmiennymi różnicującymi subiektywną ocenę jakości życia są: płeć, wykształcenie oraz okres przebywania w DPS-ie. Badani seniorzy z grupy badawczej „DPS” osiągają zdecydowanie wyższą satysfakcję życiową niż seniorzy zamieszkujący domy rodzinne, a kobiety osiągają niższe wyniki niż mężczyźni. Im lepsza sytuacja finansowa respondenta oraz im dłuższy okres przebywania w DPS-ie, tym wyższy poziom zadowolenia z życia. Mężczyźni zamieszkujący DPS deklarują niższy poziom wsparcia otrzymywanego od opiekunów niż kobiety. Natomiast wsparcie społeczne w ujęciu globalnym niżej oceniane jest przez kobiety aniżeli przez mężczyzn oraz największy jego poziom osiągany jest przez najstarszych seniorów (86-90 lat). Respondenci, zamieszkujący DPS mają mniejsze poczucie osamotnienia niż seniorzy zamieszkujący domy rodzinne. Uzyskane wyniki pozwoliły mi na wskazanie kilku propozycji działań ukierunkowanych na rozwój i poprawę sytuacji życiowej ludzi starszych w kontekście ich środowiska zamieszkania.Słowa kluczowe: starość, DPS, jakość życia, satysfakcja życiowa, wsparcie społeczne, poczucie osamotnienia

AbstractThe topic of this work is perception of their own lives by senior citizens, analyzed in the context of their living environments. Theoretical purpose of the work concerns defining the relationship between type of residence, sociodemographic characteristics of the seniors and their perception of own lives. In contrast, offering recommendations for action aimed at developing and improving the lives of seniors in the context of their places of habitation is the practical objective of the paper, intended for implementation. The research method used was the diagnostic survey method; specifically a survey using a questionnaire to be filled out was carried out. The survey was conducted on a sample of 80 seniors, half of them living in a nursing home (40 respondents), and the other half in their family homes (40 seniors). The results allow to conclude that individual aspects of perception of their own life subject to analysis, i.e. subjective assessment of quality of life, sense of social support available and sense of loneliness are overall at average levels among the surveyed seniors, while the sense of satisfaction with their life remains at a low level. Variables differentiating subjective assessment of quality of life are: gender, education, and length of time spent as inhabitants of a rest home. Seniors from the "nursing home" respondent group achieve significantly higher life satisfaction than seniors living in family homes; women present lower scores than men. The better the financial situation of the respondent and the longer the period of residence in the nursing home, the higher the level of satisfaction with life. Men living at the rest home declare lower level of support received from caregivers than women. However, availability of social support is globally perceived at lower level by women than by men, while the higher score in this respect is reached among the oldest seniors (86-90 years of age. Respondents living in the nursing see themselves as less lonely compared with results indicated by seniors living in family homes. The overall results collected allowed to identify a number of recommendations for action aimed at development and improvement of the lives of the elderly in the context of their living environment.