Pathophysiology and therapy of Alzheimer's disease.

Choroba Alzheimera to schorzenie neurologiczne mające charakter neurodegeneracyjny. Jej objawem jest postępujące upośledzenie funkcji poznawczych, takich jak pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność oceny sytuacji. Obecnie jest jedną z najczęściej występujących chorób wieku starczego, gdyż w tym okresie gwałtownie rośnie częstość jej występowania. Do szczegółowego zbadania mechanizmów komórkowych i molekularnych choroby Alzheimera stosuje się szereg modeli zwierzęcych. Modele te były badane głównie pod kątem mutacji genu prekursora białka amyloidowego (APP) i preseniliny 1 (PS1) odpowiedzialnej za wycinanie z białka błonowego właśnie białka APP. Białko amyloidowe przyczynia się do rozwoju choroby Alzheimera poprzez odkładanie się złogów β­amyloidu (Aβ) w postaci blaszek amyloidowych w korze mózgowej chorych, jak również wywoływanie zwyrodnienia włókienkowego neuronów (NFTs). Badania nad preseniliną pokazały zaś, że mutacje w obrębie tego białka zdecydowanie obniżają wiek zachorowania na chorobę Alzheimera. Badano również mutacje w obrębie genu MTBT1, odpowiedzialnego za kodowanie białka tau (MAPT) warunkującego odległość między mikrotubulami, a więc pośrednio średnicę aksonów. Niestety, dotychczasowe modele zwierzęce nie w pełni oddają złożony charakter patofizjologii choroby Alzheimera. Jednakże wykorzystanie zdolności wirusów do przenoszenia wektorowego DNA stanowi obiecującą alternatywę dla modyfikacji genetycznych, co umożliwia dalszy rozwój badań.Jednym ze sposobów terapii jest interwencja farmakologiczna mająca na celu podtrzymywanie funkcji układu cholinergicznego. Bardzo dobre efekty przynosi blokowanie cholinesteraz – enzymów rozkładających acetylocholinę po jej uwolnieniu z neuronu do przestrzeni międzykomórkowej, które są odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.W tej pracy będę starała się opisać dotychczasowe badania nad procesami patologicznymi leżącymi u podłoża choroby Alzheimera, przeprowadzane na modelach zwierzęcych jak i różne rodzaje terapii.

Alzheimer’s disease (AD) is a neurological illness of a neurodegenerative character. Symptoms of this disease include a progressive impairment of cognitive functions, such as memory, reasoning, orientation, understanding, counting and capacity of assessment of the situation resulting in dementia. Nowadays this illness happens to be one of the most common diseases affecting older people, since the frequency of its appearance rises considerably in people over 65 years of age. A number of animal models is used in the research aimed at elucidating the cellular and molecular mechanisms of the AD. These models were mainly tested for mutations of amyloid precursor protein (APP) and presenilin 1 (PS1) responsible for cutting APP from the membrane protein. Amyloid protein contributes to development of AD through accumulation of deposits of the β­amyloid (Aβ) plaques in patients’ cerebral cortex. Another characteristic feature of AD is the presence of neurofibrillary tangles.Research on presenilin has shown that mutations within this protein significantly decrease the age of becoming ill. There have also been carried out studies on the mutations within MTBT1 gene, responsible for encoding tau (MAPT). Unfortunately, available animal models do not fully reproduce the complex character of AD pathophysiology. However, viral transmission of DNA to selected brain regions is a promising alternative for genetic modifications, what provides a hope for further development of the AD research. One way of treatment is pharmacological intervention aimed at supporting the function of the cholinergic system. Blocking cholinesterase, the enzyme that breaks down acetylocholine after its release to the synaptic cleft, provides a promising new approach to treating AD. In this paper I will attempt to summarize available data on the cellular and molecular mechanisms of AD that were obtained from the reseach on animal models. will also brefly review various types of therapies.