Simple view
Full metadata view
Authors
Statistics
Strategie pasożytów umożliwiające unikanie odpowiedzi immunologicznej żywiciela.
The strategies of parasites allowing to avoid the immune response of hosts.
immunologia, pasożyt, pasożytnictwo, żywiciel
immunology, parasite, parasitism, host
Pasożytnictwo to interakcja między organizmami różnych gatunków, w której jeden z osobników czerpie korzyści kosztem drugiego. Pasożyt wykorzystuje swojego gospodarza pozbawiając go części pożywienia oraz uszkadzając jego tkanki.Układ pasożyt-żywiciel to niezwykle interesująca forma wzajemnego oddziaływania na siebie organizmów, która wiąże się z kształtowaniem pewnych adaptacji między pasożytem (patogenem) a jego gospodarzem. Zazwyczaj pierwsze kontakty kończą się śmiercią, i jest to zwykle śmierć pasożyta, a to z tego powodu, że nie ukształtował on jeszcze odpowiednich mechanizmów, które pozwoliłyby mu przetrwać w immunologicznie niekorzystnym środowisku, jakim jest organizm żywiciela. Często atakujący „intruz” zostaje strawiony lub zniszczony przez system odpornościowy gospodarza. Celem pasożyta jest zatem ukształtowanie takich przystosowań, które pozwolą mu przeżyć i rozmnażać się w organizmie żywiciela. Jedną ze strategii stosowanych przez pasożyty jest immunosupresja, która polega na umiejętności nie wywoływania w organizmie żywiciela odpowiedzi immunologicznej. Mamy z nią do czynienia w przypadku infekcji pierwotniaczych oraz takich, które wywoływane są przez pasożytnicze nicienie i robaki płaskie.Kolejną adaptacją pasożytów umożliwiającą im przetrwanie w organizmie gospodarza jest posiadanie enzymów zabezpieczających przed wolnymi rodnikami generowanymi przez układ immunologiczny organizmu infekowanego. Każdy z pasożytów ma co najmniej jeden z enzymów antyoksydacyjnych. Pasożyty mogą także wpływać na wydzielanie cytokin przez komórki układu immunologicznego swojego żywiciela. Przykładem takiego patogenu może być pierwotniak Trypanosoma cruzi. Z danych literaturowych wynika, że po zakażeniu trypomastygotami (jedna z pięciu postaci morfologicznych pierwotniaków z rodzaju Trypanosoma) T. cruzi produkcja IL-2 oraz TNF-α jest znacząco obniżona. Inną, także istotną adaptacją do pasożytniczego trybu życia jest zmienność antygenów powierzchniowych pasożytów oraz umiejętność blokowania układu dopełniacza żywiciela. Patogeny radzą sobie w organizmie żywiciela stosunkowo dobrze, na co wskazuje liczba zachorowań spowodowanych przez pasożyty w ujęciu globalnym.
Parasitism is an interaction between organisms belonging to different species where one of the individuals benefits at the expense of the other. The parasite uses its host by depriving him of food and damaging parts of his body. The host-parasite system is a very interesting form of interaction between organisms, which is associated with the production of an adaptation between the parasite (the pathogen) and the host. The first contact between the parasite and the host usually ends in the death of the parasite, because he has not yet formed the appropriate mechanisms that would allow him to survive in the immunologically unfavorable environment of the host. The parasite is usually digested or destroyed by the immune system of the host. The aim of the parasite is to make such adaptations that allow him to survive and reproduce in the body of the host. One of the strategies used by the parasite (i.e. Trypanosoma cruzi, parasitic nematodes), is immunosuppression, which causes a blocking of the immune response. Another form of adaptation of parasites which allows them to survive in the host organism is to have the enzymes, which can protect them against free radicals, generated by the infected body's immune system. Each of the parasites has at least one antioxidant enzyme. The parasites may also affect the secretion of cytokines by the immune cells of its host i.e. Trypanosoma cruzi. The literature suggests that after being infected with trypomastigotes (one of the five morphological forms of protozoa of the genus Trypanosoma) of T. cruzi, the production of the IL-2 and TNF-α is significantly reduced. Another important adaptation to the parasitic lifestyle is a variation of surface antigens of parasites and the ability to block the complement system of the host. Pathogens do relatively well in the organism of the host, as globally indicated by the numbers of illnesses caused by the parasites.
dc.abstract.en | Parasitism is an interaction between organisms belonging to different species where one of the individuals benefits at the expense of the other. The parasite uses its host by depriving him of food and damaging parts of his body. The host-parasite system is a very interesting form of interaction between organisms, which is associated with the production of an adaptation between the parasite (the pathogen) and the host. The first contact between the parasite and the host usually ends in the death of the parasite, because he has not yet formed the appropriate mechanisms that would allow him to survive in the immunologically unfavorable environment of the host. The parasite is usually digested or destroyed by the immune system of the host. The aim of the parasite is to make such adaptations that allow him to survive and reproduce in the body of the host. One of the strategies used by the parasite (i.e. Trypanosoma cruzi, parasitic nematodes), is immunosuppression, which causes a blocking of the immune response. Another form of adaptation of parasites which allows them to survive in the host organism is to have the enzymes, which can protect them against free radicals, generated by the infected body's immune system. Each of the parasites has at least one antioxidant enzyme. The parasites may also affect the secretion of cytokines by the immune cells of its host i.e. Trypanosoma cruzi. The literature suggests that after being infected with trypomastigotes (one of the five morphological forms of protozoa of the genus Trypanosoma) of T. cruzi, the production of the IL-2 and TNF-α is significantly reduced. Another important adaptation to the parasitic lifestyle is a variation of surface antigens of parasites and the ability to block the complement system of the host. Pathogens do relatively well in the organism of the host, as globally indicated by the numbers of illnesses caused by the parasites. | pl |
dc.abstract.pl | Pasożytnictwo to interakcja między organizmami różnych gatunków, w której jeden z osobników czerpie korzyści kosztem drugiego. Pasożyt wykorzystuje swojego gospodarza pozbawiając go części pożywienia oraz uszkadzając jego tkanki.Układ pasożyt-żywiciel to niezwykle interesująca forma wzajemnego oddziaływania na siebie organizmów, która wiąże się z kształtowaniem pewnych adaptacji między pasożytem (patogenem) a jego gospodarzem. Zazwyczaj pierwsze kontakty kończą się śmiercią, i jest to zwykle śmierć pasożyta, a to z tego powodu, że nie ukształtował on jeszcze odpowiednich mechanizmów, które pozwoliłyby mu przetrwać w immunologicznie niekorzystnym środowisku, jakim jest organizm żywiciela. Często atakujący „intruz” zostaje strawiony lub zniszczony przez system odpornościowy gospodarza. Celem pasożyta jest zatem ukształtowanie takich przystosowań, które pozwolą mu przeżyć i rozmnażać się w organizmie żywiciela. Jedną ze strategii stosowanych przez pasożyty jest immunosupresja, która polega na umiejętności nie wywoływania w organizmie żywiciela odpowiedzi immunologicznej. Mamy z nią do czynienia w przypadku infekcji pierwotniaczych oraz takich, które wywoływane są przez pasożytnicze nicienie i robaki płaskie.Kolejną adaptacją pasożytów umożliwiającą im przetrwanie w organizmie gospodarza jest posiadanie enzymów zabezpieczających przed wolnymi rodnikami generowanymi przez układ immunologiczny organizmu infekowanego. Każdy z pasożytów ma co najmniej jeden z enzymów antyoksydacyjnych. Pasożyty mogą także wpływać na wydzielanie cytokin przez komórki układu immunologicznego swojego żywiciela. Przykładem takiego patogenu może być pierwotniak Trypanosoma cruzi. Z danych literaturowych wynika, że po zakażeniu trypomastygotami (jedna z pięciu postaci morfologicznych pierwotniaków z rodzaju Trypanosoma) T. cruzi produkcja IL-2 oraz TNF-α jest znacząco obniżona. Inną, także istotną adaptacją do pasożytniczego trybu życia jest zmienność antygenów powierzchniowych pasożytów oraz umiejętność blokowania układu dopełniacza żywiciela. Patogeny radzą sobie w organizmie żywiciela stosunkowo dobrze, na co wskazuje liczba zachorowań spowodowanych przez pasożyty w ujęciu globalnym. | pl |
dc.affiliation | Wydział Biologii | pl |
dc.area | obszar nauk przyrodniczych | pl |
dc.contributor.advisor | Szklarzewicz, Teresa - 132238 | pl |
dc.contributor.author | Zając, Karolina | pl |
dc.contributor.departmentbycode | UJK/WBNOZ | pl |
dc.contributor.reviewer | Szklarzewicz, Teresa - 132238 | pl |
dc.contributor.reviewer | Tworzydło, Wacław - 132461 | pl |
dc.date.accessioned | 2020-07-24T23:12:07Z | |
dc.date.available | 2020-07-24T23:12:07Z | |
dc.date.submitted | 2015-07-03 | pl |
dc.fieldofstudy | biologia | pl |
dc.identifier.apd | diploma-85402-144370 | pl |
dc.identifier.project | APD / O | pl |
dc.identifier.uri | https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/194203 | |
dc.language | pol | pl |
dc.subject.en | immunology, parasite, parasitism, host | pl |
dc.subject.pl | immunologia, pasożyt, pasożytnictwo, żywiciel | pl |
dc.title | Strategie pasożytów umożliwiające unikanie odpowiedzi immunologicznej żywiciela. | pl |
dc.title.alternative | The strategies of parasites allowing to avoid the immune response of hosts. | pl |
dc.type | licenciate | pl |
dspace.entity.type | Publication |