Wild children of culture. Werner Herzog's film characters in conflict with culture

Każdy człowiek to przepaść. Kręci się w głowie, gdy spojrzeć w dół – powiedział Woyzeck, bohater filmu Wernera Herzoga, reżysera, który sytuuje swoich bohaterów po dwóch przeciwległych stronach tej przepaści. Za nim podąża autorka niniejszej pracy, dzieląc swą pracę na dwie części. Do pierwszej z nich zalicza filmy, których protagoniści to postaci stłamszone przez innych ludzi, społeczeństwo i kulturę, jednostki wyalienowane, odrzucone, upośledzone; są to Inni, Obcy, Outsiderzy. Z kolei druga część opisuje bohaterów będących przeciwieństwami wcześniej scharakteryzowanych postaci: zdolnych do przekraczania samych siebie, do przełamywania stereotypów, odkrywania nowych światów, nietzscheańskich Nadludzi. Co więcej, obydwa typy tych filmowych odmieńców określone zostają mianem „dzikich dzieci kultury”, czyli jednostek wyalienowanych i zbuntowanych przeciwko społeczeństwu (korumpującemu wolność jednostek i dążącemu do ich absolutnego podporządkowania) oraz arbitralności kultury, mającej determinujący wpływ na sposób myślenia, zachowania i odczuwania każdego jej członka. Ponadto, analizując dzieła Herzoga, z których każde stanowi wnikliwe studium natury ludzkiej, autorka podąża za reżyserem, który konsekwentnie i bez wyjątku każdym swoim filmem zachęca do przekraczania granic własnego poznania.

Every man is a precipice. Looking down makes you feel dizzy – said Woyzeck, a character in one of Werner Herzogs films. This is a director who sets his characters on two opposing sides of that precipice. So does the author of this thesis, dividing it into two separate parts. The first includes films where protagonists are dominated by other people, society and culture. They are alienated, rejected and disjointed individuals – Outliers, Strangers, Oddties. In contrast, the second part studies characters that form the opposite – they are able to go beyond their own limitations, to overcome stereotypes and discover new worlds. Nietzsche's "Ubermensch". Furthermore, the author describes both types of misfits as „wild children of culture", alienated individuals who rebel against a society (which corrupts individuals freedoms and strives to have them absolutely subdued) and against the arbitrariness of a culture that has a determining effect on the modes of thinking, behaviour and feeling of every member. Moreover, by analysing Herzog's artworks - each one comprising a thorough study of human nature – the author follows a director who with each film consistently and enthusiastically encourages us to go beyond the limits of one's own cognition.