Edward Wrocki – the forgotten collector, journalist and musical activist. Outline of the monograph.

Edward Wrocki (1888-1961) był kolekcjonerem muzykaliów, publicystą i działaczem muzycznym. Za czasów, spędzonej w Petersburgu, młodości cieszył się dużym uznaniem tamtejszego środowiska kulturalnego. Po przyjeździe do Warszawy, po zakończeniu I wojny światowej, zyskał opinię postaci dosyć kontrowersyjnej. Po II wojnie światowej, choć nie zaprzestał działalności na polu kultury, rzadko kiedy wspominano o nim na łamach prasy czy to muzycznej czy lokalnej. Po śmierci zaś został prawie zupełnie zapomniany. Choć Edward Wrocki przez dużą część życia trudnił się muzykologią niejako hobbystycznie, obok pracy zarobkowej, jego działalność była bardzo wielostronna. Opublikował ponad 40 artykułów na tematy związane z historią muzyki, organizacją życia muzycznego, a także jego własną działalnością i projektami. Przez dwa lata był redaktorem czasopisma „Wiadomości Muzyczne”. Był także autorem projektu Polskiej Akademii Wiedzy Muzycznej – wielofunkcyjnej instytucji, która miałaby pełnić zarazem funkcję uczelni, ogólnopolskiego archiwum i biblioteki, muzeum, instytucji koncertowej, laboratorium i rządowego organu zajmującego się sprawami kultury. Po wojnie zajmował się także organizacją koncertów oraz okazyjnie prowadził audycje radiowe. Najbardziej jednak znany był jako bibliofil i zbieracz muzykaliów. Przed II wojną światową posiadał on obszerną kolekcję, która miała liczyć ponad 50 000 pozycji. Została ona niestety doszczętnie zniszczona w czasie wojny, a jego powojenne zbiory nie osiągnęły już tych rozmiarów i świetności. Kolekcjonując muzykalia Wrocki kierował się zasadą, że każda pamiątka jest cenna i może być przydatna dla muzykologicznych badań, nie prowadził więc selekcji muzykaliów, które włączał do swoich zbiorów. Zasada ta, bliższa dzisiejszemu podejściu naukowemu niż ówczesnemu, w latach międzywojennych nie przysporzyła kolekcji Wrockiego wielu entuzjastów. Zbiory Edwarda Wrockiego posłużyły mu do organizacji kilkunastu wystaw, z których część posiada katalogi szczegółowo opracowane przez organizatora. W okresie międzywojennym jak i po wojnie Wrocki chętnie użyczał publikacji będących jego własnością osobom, które zechciały poszukiwać ich w jego archiwum. Jednak potencjał większej części kolekcji Wrockiego nie został wykorzystany.

Edward Wrocki (1888-1961) was a collector of musical relics, journalist and musical activist.Spending his youth in St. Petersburg, he enjoyed a high reputation in the local cultural environment. After his arrival to Warsaw, at the end of I World War, he has earned the reputation of a quite controversial person. After II World War, although he did not abandon his activities in the field of culture, he was rarely mentioned in the musical or local newspapers. After his death he became almost completely forgotten.Although for Edward Wrocki by a large part of his life musicology was a hobby, an addition to his paid work, his work was very many-sided. He published more than 40 articles on topics related to the history of music , the organization of musical life, as well as on his own activities and projects. For two years he was editor of the magazine " Wiadomosci Muzyczne" . He was also author of the project of the Polish Academy of Musical Science - multifunctional institutions , which would serve as universitiet, nationwide archive and library , museum, concert institution , laboratory and government body in charge of cultural affairs. After the war, he was also organizes concerts and occasionally ran radio. Most , however, was known as a bibliophile and collector of musical relics. Before World War II he had an extensive collection that was to include more than 50 000 items . It was unfortunately completely destroyed during the war , and his post-war collection have not reached that size and splendor.Collecting musical relics Wrocki followed the principle that every souvenir is valuable and can be useful for musicological research, so he did not perfoprm any selection of musical pieces that he included to his collection. This principle , closer to today's scientific approach, in the interwar period did not give Wrocki's collection of many enthusiasts.Edward Wrocki collections were used for the organization of several exhibitions, some of which have catalogs elaborated by the organizer. In the interwar period and after the war Wrocki willingly lent publications and relics under its ownership to those who wished to seek them in the archive. However, the potential for greater part of Wrocki's collection were never fully expolited.