Interakcje typu drapieżnik-ofiara odgrywają podstawowa rolę w kształtowaniu struktury i funkcji ekosystemów. Dlatego poznanie związanych z nimi mechanizmów ma duże znaczenie dla ochrony środowiska. Pierwotniaki są dobrymi modelami do badań w tym zakresie.Niektóre drapieżniki, jak orzęsek Stylonychia mytilus, znane są ze swojej plastyczności morfologicznej. W szerokim zakresie zmieniają swoje rozmiary i potrafią dostosowywać je do rodzaju i wielkości cząstek pokarmowych. W obecności dużych ofiar osiągają większe rozmiary ciała, pozwalające skuteczniej polować. Orzęski z rodzaju Euplotes posługują się mechanizmem morfologicznej obrony indukowanej przez drapieżniki. Polega on na takiej transformacji morfologicznej, która utrudnia połknięcie ofiary przez drapieżnika. Wydaje się, że ofiara dostosowuje zakres swojej obrony (tym samym ponoszone koszty) do rzeczywistego zagrożenia związanego z właściwościami drapieżnika i jego liczebnością. Celem pracy było zweryfikowanie powyższej hipotezy przez skonfrontowanie ofiary (Euplotes daidaleos) z dwoma formami drapieżnika (Stylonychia mytilus): formą „typową” i „gigantyczną.” Stwierdzono, że w obecności obu form drapieżnika Euplotes osiągnął taką samą szerokość . Wbrew oczekiwaniom, śmiertelność ofiary w obecności „gigantów” okazała się nawet nieznacznie mniejsza niż w obecności formy typowej. Prawdopodobnym wyjaśnieniem jest zbyt mała różnica wielkości między dwoma postaciami drapieżnika, których użyto w doświadczeniu.

Interaction type of predator-prey play a fundamental role in shaping the structure of and ecosystem services. Therefore, understanding the related mechanisms is important for the protection of the environment. Protozoa are good models for research in this area. Some predators, such as ciliates Stylonychia mytilus, are known for their morphological plasticity. The wide range of changes in size and are able to adapt them to the type and size of food particles. In the presence of high casualties are larger body, allowing better hunt.Ciliates of the genus Euplotes use the morphological defense mechanism induced by predators. It depends on the morphological transformation, which makes it difficult to swallow the victim by a predator. It seems that the victim adjusts the scope of his defense (including the costs incurred) to the actual risks associated with the properties of a predator and its abundance. The aim of this study was to verify the above hypothesis by confronting the victim (Euplotes daidaleos) with two forms of predator (Stylonychia mytilus): a form of a "typical" and the "giant". Has been found that in the presence of both forms of the predator Euplotes reached the same width. Contrary to expectations, the mortality rate in the presence of the victims 'giants' turned out to be even slightly lower than in the presence of typical forms. The probable explanation is very little difference in size between the two forms of the predator, which were used in the experiment.