Political culture in contemporary People's Republic of China: the process of transition of power.

Praca udowadnia tezę o znacznym wpływie chińskiej kultury politycznej na proces zmiany władzy w Chińskiej Republice Ludowej. Przedstawia dyskusję środowiska naukowego odnośnie koncepcji kultury politycznej i zawiera model syntezujący różne podejścia. Obejmuje on wyznawane w społeczeństwie wartości, historyczne doświadczenia oraz system polityczny jako determinanty zachowania politycznego. Następnie analizowana jest chińska tradycja filozoficzna konfucjanizmu i legizmu, historia od III w. p.n.e. do XX w. n.e. oraz obecny system polityczny. Scharakteryzowane zostały najważniejsze organy konstytucyjne: Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych, Przewodniczący ChRL, Rada Państwowa oraz Centralna Komisja Wojskowa. Szczegółowo zarysowana została rola Komunistycznej Partii Chin. Badanie wskazuje na różne aspekty kultury politycznej, m.in hierarchiczność, wymaganą bezwzględną lojalność wobec partii, silną rolę wojska czy budowanie zaplecza politycznego opartego o osobiste relacje. Dużą rolę w tym przypadku pełni nieformalna strona polityki, której przejawami jest podział wewnątrz partii na frakcje (szanghajską, Ligii Chińskiej Młodzieży Komunistycznej, „książąt”) oraz wpływ emerytowanych działaczy partyjnych na bieżące wydarzenia. Zestawienie wymienionych aspektów z procesem zmiany władzy po 1982 r. wskazuje na to, że KPCh stała się formacją, której członkowie czerpią wzory zachowań z tradycji. Osoby postępujące zgodnie z jej duchem awansują w hierarchii partyjno-państwowej i dochodzą do najwyższych stanowisk – jak Hu Jintao czy Xi Jinping. Przeciwnie zachowujące się jednostki są brutalnie usuwane z KPCh – jak Chen Liangyu czy Bo Xilai.

The thesis shows how significant is the impact of Chinese political culture on the transition of power in People’s Republic of China. The work describes academic discourse regarding various concepts of political culture and simultaneously synthesizes them into a single comprehensive model. The above-mentioned model considers values embedded in the society, historical experience and political system to be determinants of political behavior. Furthermore, the paper depicts Chinese philosophical traditions of Confucianism and Legalism, provides historical background (from the third century BCE to the twentieth century CE) and presents contemporary political system. The most important constitutional institutions are portrayed, including National People’s Congress, President of the PRC, State Council and Central Military Commission. The Communist Party of China is also widely described. The research highlights important features of Chinese political culture, such as political hierarchy, loyalty to the party, significant impact of the army and gaining political support via personal relationships. Emphasis is put especially on the latter, namely the role of informal politics in shaping political factions (Shanghai faction, Communist Youth League of China faction and ‘princelings’ faction) and the position attributed to retired party members as well as their influence on the current party line. Putting the above-mentioned aspects in the context of the transition of power (ongoing since 1982) proves it is tradition that drives behavioral scripts of CPC members. People who comply are promoted to the highest posts in the party-state hierarchy, who Hu Jintao and Xi Jinping serving as examples. The ones who go against the grain are eliminated from CPC, just like Chen Liangyu and Bo Xilai.