The problem of of the identity of act in substantive penal law and procedural penal law. The attepmt to solve.

Problem tożsamości czynu jest zagadnieniem pojawiającym się zarówno na gruncie prawa karnego materialnego jak i procesowego. Pojęcie „tożsamości czynu” nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w żadnym miejscu w systemie. Jest to pojęcie języka prawniczego, które podlega wykładni. W przeciągu ubiegłych kilkudziesięciu lat wielu przedstawicieli doktryn obu wskazanych gałęzi podjęło się próby rozwiązania problemu tożsamości czynu. Powstałe w ten sposób koncepcje okazywały się jednak użyteczne tylko na gruncie tylko jednej z nich. Z problemem tym musiał się także zmierzyć SN. W wyniku wszystkich tych prób powstały duże rozbieżności zarówno w doktrynie jak i w judykaturze. Przyczyn takiego stanu rzeczy upatruje się w używaniu odmiennych instrumentów (narzędzi), które mają służyć temu samemu – zdefiniowaniu tożsamości. Różne są także cele, dla których te zabiegi są podejmowane. W przypadku prawa procesowego uwaga skupia się wokół problematyki granic związania sądu skargą uprawnionego oskarżyciela, zasady res iudicata oraz zakazu ne bis in idem. Natomiast rozważania na gruncie prawa materialnego nakierowane są na problem jedności bądź wielości czynów oraz instytucji zbiegu. W niniejszej pracy podjęta zostanie próba opracowania katalogu kryteriów bądź metody, których zastosowanie umożliwiłoby równie zadowalające rozwiązanie trudności związanych z wyznaczaniem tożsamości czynu na gruncie zarówno prawa procesowego jak i materialnego.

The problem of the identity of act is an issue occurring both in procedural penal law and in substantive penal law. The concept of the identity of act was not defined in any place of the legal system. This is a legal term which can be interpreted. In last several dozen of years lot of representative of both of doctrines attempted to solve this issue. Conceptions which have arose during those attempts turned out to be useful only for one of the branches. The Supreme Court had also to deal with this issue. Great differences both in doctrine and in judicial decisions have arose as the result of those attempts . Reasons for this state must be looked in using different methods which should server the same goal – defining the identity. Different also seem to be the purposes for which those attempts are being taken. Within the bounds of procedural law in the center of interest seems to be problems connected with the issue of how the court is limited by the indictment brought by prosecutor, res iudicata and rule ne bis in idem. Meanwhile the substantive penal law concentrates on the problem of unity and multitude of human act and on the problem of concurrence of offenses. In this thesis an attempt will be taken to work out catalogue of criteria or method which will allow to solve this issue in a manner acceptable to both procedural law and substantive law.