Drug treatment of multiple sclerosis - present and future

Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą zapalną chorobą centralnego układu nerwowego i najczęstszą przyczyną niepełnosprawności neurologicznych u młodych dorosłych. Choroba wykazuje znaczną kliniczną niejednorodność. Mechanizm patogenetyczny nie został w pełni odkryty, jednak w rozwoju schorzenia dominują procesy autoimmunologiczne prowadzące do pojawienia się deficytów neurologicznych. Pomimo, iż jest to choroba nieuleczalna, lepsze zrozumienie procesów leżących u podstaw immunopatogenezy, przyczyniło się w ostatnim dziesięcioleciu do rozwoju farmakoterapii SM. Głównym celem stosowanej terapii jest zapobieganie nawrotom choroby i pogłębiającemu się deficytowi neurologicznemu.W leczeniu modyfikującym przebieg choroby zastosowanie znalazły leki immunomodulujące i immunosupresyjne. Do terapii immunomodulujacej zarejestrowane są preparaty interferonu-β, octan glatirameru, natalizumab oraz nowe doustne leki fingolimod i teriflunomid. Leczenie w znacznym stopniu zmniejsza liczbę nawrotów, powodując spadek deficytów neurologicznych oraz zapobiega rozwojowi dalszej niepełnosprawności stabilizując na pewien czas stan pacjenta. Leki te są stosunkowo skuteczne, ale o osiągnięcia zadowalających efektów niezbędne jest ich długoterminowego stosowanie. Skutki uboczne są tolerowane przez większość pacjentów, dlatego specjaliści dobrze oceniają ich profil bezpieczeństwa. Wśród leków immunosupresyjnych lekiem preferowanym jest mitoksantron. Chemioterapeutyki nie zyskały jednak całkowitego uznania, ponieważ stosowaniu preparatów towarzyszy duża toksyczność. W oczekiwaniu na długoterminowy efekt dotychczas stosowanych leków istotnie wzrosło zapotrzebowanie na nowe strategie terapeutyczne. Szczególną uwagę skupiono na nowych preparatach doustnych, przeciwciałach monoklonalnych czy powszechnie stosowanych lekach z grupy hipolipemizujących. Zupełnie nowymi celami terapeutycznymi są związki o potencjalnym działaniu neuroprotekcyjnym i neuroregenerującym. Również wyniki badań nad napięciowo-zależnymi kanałami Kv1, czy doniesienia na temat mediatora OPN, mogącego wzmacniać istniejący stan zapalny, wydają się być obiecujące.Wraz z rosnącą liczbą opcji terapeutycznych w leczeniu stwardnienia rozsianego budzą się nadzieje na odkrycie leku mogącego w znacznym stopniu zahamować rozwój choroby.

Multiple sclerosis is protracted inflammatory disease of central nervous system and most frequent cause for neurological disablement in young people. Illness displays considerable clinical heterogeneity. Pathogenic mechanism has never been fully discov-ered, yet development of illness is characterized by dominance of self-immune processes which lead to occurrence of neurological deficiency. Although an incurable disease, MS has aided the development of pharmacotherapy by enabling us to get a better under-standing of processes fundamental to immunopathogenesis. The main aim of treatment is prevention from recurrence of illness and deterioration of neurological deficiency.In modifying treatment immune modulating and immune pressing medicines have proved useful. For immune modulating therapy registered preparations of interferon-β, glatiramer acetate, natalizumab and new oral use fingolimod and terifluonomid. Treat-ment diminishes recurrence to a considerable degree resulting in decrease in neurological deficiency, prevention of further disablement and a temporarily stable patient. The above medicines are fairly effective but in order to achieve satisfactory results, long term use is required. Side effects tolerance in all patients, which is why specialists rate highly their safety level. Among immune pressing medicines mitoksantron is preferable. Chemotherapeutics have not been fully recognized as their treatment is accompanied by high toxicity. In anticipation for long term effect of currently used medicines, demand for new therapeutical strategies has risen greatly. Particular attention has been given to new oral preparations, monoclonal antibodies or commonly used medicines of hipolipemic type. Neuroprotective and neuroregenerating compounds have incurred new therapeutical aims. Study results of voltage dependent Kv1 channels or OPN mediator which may reinforce inflammation state seem all very promising. Along with growing numbers of therapeutical options in MS treatment, new hopes are born to discover a type of medicine that might considerably set back development of disease.