Praca dotyczy bardzo szerokiego pojęcia zanikania społecznej spójności w komunikacji międzyludzkiej. To próba unaocznienia tego problemu. Głównym celem badań natomiast jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie: czy mamy do czynienia z zanikaniem więzi społecznych i komunikacji interpersonalnej?Co sprawiło, że zaczęły zanikać więzi w komunikacji interpersonalnej? Zastępowanie wielu czynności, relacji, rzeczy coraz nowszymi „gadżetami” technologicznymi, których powodem jest zwykłe wygodnictwo, czy kuszący wirtualny świat, wabiący tak wieloma fikcyjnymi „uciechami”? Może moc pieniądza, pośpiech, konsumpcja zbytnio nas interesują? Zapewne te wszystkie czynniki, jak i jeszcze wiele innych przyczyniły się do tych właśnie negatywnych zmian w naszych relacjach. W konsekwencji zamykamy się w domach, w wirtualnym świecie, zapominając, że tuż za oknem istnieje realny. Unikamy rozmów, bezpośrednich relacji, konfrontacji, tworząc z telefonów komórkowych, komputerów - pośredników naszych wypowiedzi.Młodzi ludzie żyją w świecie wciąż poszerzającej się kultury masowej, cywilizacji komputerów, Internetu, telefonów komórkowych, supermarketów. Współczesne pokolenie młodzieży jest więc bardzo podatne na pochłanianie różnych wrażeń, docierających poprzez pryzmat mediów. Pod ich wpływem kształtują się postawy, zwyczaje i poglądy. Obecność mediatyzacji można dostrzec w każdej dziedzinie życia, a jej znaczenie wzrasta.To przedstawienie ciemniejszej strony rzeczywistości,, kiedy rzeczywistość wirtualna zazębia się z realną, gdzie pieniądz jest początkiem i końcem „wyścigu szczurów”- w czasach, kiedy nowinki technologiczne starają się zaspokoić nasze wszelkie potrzeby konsumpcyjne. W tym morzu kultury masowej i resztek kultury wysokiej, możemy dostrzec zanik więzi społecznych w komunikacji. Jaką rolę odgrywają w tym media? To kolejny przedmiot rozważań pracy. Kolejny poruszony problem w pracy to, że dzisiaj nie rozmawiamy osobiście - w zamian dzwonimy, piszemy na portalach, forach, komunikatorach... Brakuje bezpośrednich spotkań, spojrzenia w oczy, gestów, dźwięków, śmiechu, dotyku, nie ma mimicznych obrazów malowanych przez nasze twarze, wyczytywania z kontekstów, igraszek słownych, urozmaiceń poprzez ironie słowne. Podwójne dno semantyczne żywej wypowiedzi odeszło w lamus. W zamian tworzymy nowe wirtualne tożsamości, oszukujemy innych, co gorsze – samych siebie. Kreujemy się na lepszych, tworząc podwaliny niekończącej się piramidy kłamstwa. Ludzie nie wymarli, codziennie rodzą się nowi, więc dlaczego często jesteśmy sami w rzeczywistości?

The work concerns the disappearance of a very broad concept of social cohesion in communication. This is an attempt to illustrate the problem. The main aim of the research, however, is to answer the question of whether we are dealing with the disappearance of social bonds and interpersonal communication?