Bonapartism - ideological sketch

Przedmiotem pracy jest przedstawienie bonapartyzmu, jako odrębnej doktryny polityczno-prawnej. W pierwszej części, autor opisuje genezę bonapartyzmu wskazując na związki z myślą jakobińską oraz dorobkiem J.J. Rousseau. Jednocześnie przedstawiona zostaje sytuacja socjo-polityczna, w której doszło do powstania bonapartyzmu, a która to sytuacja zdefiniowała go w takim samym stopniu, jak doświadczenia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W dalszej kolejności następuje opis mechanizmów władzy w reżimie bonapartystowskim, z wyszczególnieniem dominacji szefa państwa legitymizującego swoją władzę w drodze plebiscytu, a także ignorancją organów władzy przedstawicielskiej. Przedstawiono również genezę i rolę tzw. notabli w praktyce sprawowania władzy Napoleona Bonaparte oraz cele, jakie chciał on osiągnąć w zakresie budowania ładu społecznego. Jako trzy główne ustrojowe cele bonapartyzmu autor kwalifikuje: zapewnienie narodowej jedności, utrwalenie zdobyczy Wielkiej Rewolucji Francuskiej i zaprowadzenie ładu wewnętrznego oraz pokoju na granicach. Przy czym zaznaczone zostaje, iż głoszone przez Rewolucję hasła ,,wolności, równości i własności" doznają ograniczeń zgodnie z wolą szefa państwa, a postulat pokoju ma charakter fasadowy, gdyż w istocie skrywa pragnienie narodowej chwały. Równocześnie zaznaczone zostaje dążenie bonapartyzmu do efektywnej i racjonalnej organizacji społeczeństwa, a także merytokratyczny charakter służby publicznej.Następnie omówiona została rola sztuki, religii, edukacji oraz propagandy w wypełnianiu wyżej zakreślonych celów reżimu bonapartystowskiego, a konkretnie zapewnianiu ładu wewnętrznego i narodowej jedności. Na podstawie całości rozważań zaproponowano autorską definicję bonapartyzmu, jako post-rewolucyjnego i post-demokratycznego reżimu plebiscytarnej dyktatury szefa państwa nakierowanej na racjonalną oraganizację społeczeństwa, narodową jedność oraz dążenie do narodowej chwały. W ostatniej części pracy przedstawione zostają historyczne warianty bonapartyzmu, tj. panowanie Napoleona III, ruch boulanżystowski, gaullizm i zjawisko prezydentury plebiscytarnej w USA. Autor stawia tezę, że poprzez wpłw Charlesa de Gaulle'a, którego własny projekt polityczny miał mocno bonapartystowskie zabarwienie, na konstytucję V Republiki Francuskiej zliberalizowany bonapartyzm stał się w istocie ustrojem współczesnej Francji. W ocenie autora, również za sprawą de Gaulle'a bonapartyzm wszedł do amerykańskiej kultury politycznej, w postaci wypracowanej przez Richarda Nixona doktryny plebiscytarnej prezydentury, gdyż Nixon pozostawał pod silnym wrażeniem i wpływem postaci de Gaulle'a.

The subject of this master degree's thesis is presentation of Bonapartism, as a separate political and legal doctrine.In the first part, the author describes the genesis of Bonapartism, pointing to links with jacobinism and the thought of J.J.Rousseau. At the same time, he presents the socio-political situation in which Bonapartism was formed, as that situation defined that doctrine as much as the Napoleon's experiences of the French Revolution.Subsequently, author presents description of the mechanisms of rule in the bonapartist regime with emphasis on firstly, the domination of the head of state, who legitimises his power through a plebiscite and secondly, executive's ignoration towards representative bodies.He also presents the genesis and role of the so-called notables in the practice of government of Napoleon Bonaparte and the goals that Napoleon wanted to achieve as far as the construction of social order is concerned. The author qualifies the three main objectives of Bonapartism as following: national unity, safe-guarding the achievements of the French Revolution and the establishment of internal order and peace. The notion is made that the principles proclaimed by the Revolution, that is ,,liberty, equality and property" were limited according to the will of the head of state, and that the declared by bonapartism demand for peace is a facade, because in fact it conceals a desire for national glory. At the same author emphasises that Bonapartism aimed for efficient and rational organization of the society, as well as for meritocractic character of public service.Then the author discusses the role of art, religion, education and propaganda in meeting the abovementioned objectives of bonapartist regime, namely the internal order and national unity.Basing on the total consideration of all characteristics of Bonapartism author offeres an original definition of that doctrine, as the post-revolutionary and post-democratic plebiscitary dictatorship of the head of state aimed at rational social order, national unity and the pursuit of national glory.In the last part of this work the historical variants of Bonapartism are presented, ie. the rule of Napoleon III, boulangisme movement, Gaullism and the phenomenon of plebiscitary presidency in the U.S. The author argues that through Charles de Gaulle, whose own political project had a strong Bonapartist character, the constitution of the Fifth French Republic is indeed based on liberalized Bonapartism. In the opinion of the author, also thanks to de Gaulle the Bonapartism entered the American political culture in the form of doctrine of plebiscitary presidency developed by Richard Nixon's, who himself was under strong impression of de Gaulle.