Controversies that were caused after planting The Mariavite Church movement and during its expansion.

The thesis focuses on controversies that were caused after planting The Mariavite Church movement and during its expansion, that has followed very brave and original ideology. It was planted in Poland, in times of disharmony within Latin Church clergy and political disorders, as a result of revelations of Maria Franciszka Kozłowksa. She was given guidelines of a Catholic Church future and was instructed to set up a minister to help people in need. She gathered her visions in The Work of Great Mercy and came through the demands she had been given. The new movement was in stark contrast to Latin Church clergy pointing out its vices and downsides, which was unacceptable by authorities of Roman Catholics. Despite many delegations to Rome asking for a Pope’s approval , The Holy See denied the acceptance. As a result the Mariavite Church became a separate and independent denomination in 1906.Following years were the times of fast development of the movement that was spreading among people gaining new believers, who appreciated their selfless and sacrificial work. Despite the difficult period of The First World War, The Mariavite Church has blossomed and becam stronger. After the death of Kozlowska, the Mateczka in 1921, the power was seized by early chosen priest Jan Maria Kowalski. This moment was the beginning of hard times for The Mariavite Church, which had to face its own schism. Kowalski was the idiosyncratic character, however his vision of making the earthly Reign of God turned out to be too perverse and the reforms he carried into effect were rejected by most of the believers. Two denominations were formed in a result of a schism: The Mariavite’s Old Catholic Church with its center in Plock and Mariavite Catholic Church in Felicjanow. Afterwards, the situations of the two denominations were separate, however in the past few years have become closer. In turn, the relations with The Roman Church, they have been gradually developed, its beginnings need to be searched in edge cutting arrangements of The Second Vatican Council.

Praca skupia się wokół kontrowersji, które powstały po założeniu ruchu mariawickiego oraz w trakcie jego rozwoju. Już od samego początku istnienia był to nurt oryginalny i odważny w swoich założeniach. Narodził się w Polsce, w okresie wewnętrznego kryzysu Kościoła rzymskokatolickiego i trudnej sytuacji politycznej kraju, jako wynik objawień, których doznała zakonnica Felicja Maria Franciszka Kozłowska. Otrzymała w nich wytyczne dotyczące przyszłości Kościoła i polecenie założenia zgromadzenie kapłanów i sióstr zakonnych, których celem miała być głównie pomoc potrzebującym. Kozłowska spisała swoje objawienia w Dziele Wielkiego Miłosierdzia i wypełniła to, co jej nakazano. Nowy nurt znacznie kontrastował z duchowieństwem rzymskokatolickim, uwydatniał jego przywary i zaniedbania, co stało się nie do przyjęcia przez zwierzchników Kościoła. Pomimo licznych delegacji mariawickich starających się uzyskać w Rzymie akceptację i poparcie papieża, Stolica Apostolska pozostała nieugięta. Mariawityzm ostatecznie wyodrębnił się ze struktur rzymskokatolickich w 1906 roku. Następne lata to okres szybkiego rozwoju ruchu i zdobywania coraz większej popularności i nowych wiernych, którzy doceniali ofiarną i bezinteresowną pracę mariawitów. Trudne lata I wojny światowej przyniosły straty i problemy materialne, lecz, paradoksalnie, bardziej umocniły wewnętrznie nowe wyznanie. Po śmierci Mateczki Kozłowskiej w 1921 roku władzę przejął wyznaczony przez nią na jej następcę ksiądz Jan Maria Michał Kowalski. To wydarzenie stało się początkiem trudnego okresu w historii mariawityzmu, którego kulminacją był jego wewnętrzny rozłam. Ksiądz Kowalski był nietuzinkową postacią, ale jego wizja budowania na ziemi Królestwa Bożego okazała się zbyt kuriozalna, zaś reformy, które wprowadził spotkały się ostatecznie z odrzuceniem przez większość mariawitów. W wyniku rozłamu powstały dwie denominacje: Kościół Starokatolicki Mariawitów z centrum w Płocku i Kościół Katolicki Mariawitów z siedzibą w Felicjanowie. Dalsze losy odłamów to dwie odrębne ścieżki, które w ostatnich latach wydają się spotykać. Natomiast relacje z Kościołem rzymskokatolickim ulegają sukcesywnemu rozwojowi, którego początku należy szukać w przełomowych ustaleniach Soboru Watykańskiego II.