Lampreys - structure of the body and biology of the sea lamprey (Petromyzon marinus)

Lampreys are the most basal group of Vertebrata. Since lampreys have cartilaginous skeleton theirs fossils are very rare (the oldest fossil is dated 360 milion years ago). Adults forms have no scales and no paired fins. They have uneven nostril on the head, seven gill pores on each side of the body. Their eyes are large. They feed on blood. About fourty species of lampreys have been described to date. Sea lamprey (Petromyzon marinus) is a very aggressive predator and is the largest of all of the lampreys (reaches a length of 1 meter and above). In Europe sea lamprey is protected whereas in North America is considered as a pest. Due to recontruction of the Welland Canal numerous specimens invaded the Great Lakes (North America). In the Great Lakes sea lamprey has no natural enemy and almost completely destroyed fishery on this area. Numerous and various methods have been used to control the sea lamprey population and his population decreased. Unfortuatelly it still poses a problem for fishery in the Great Lakes.

Minogi należą do najprostszych kręgowców. Ze względu na chrzęstny szkielet ich skamieniałości są bardzo rzadkie (najstarsza skamielina datowana jest na 360 milinów lat). Dorosłe minogi nie mają łusek ani parzystych płetw, posiadają natomiast duże oczy, nieparzysty otwór nosowy i siedem otworów skrzelowych po bokach ciała. Żywią się krwią. Występuje około czterdziestu gatunków tych zwierząt. Minóg morski (Petromyzon marinus) jest bardzo agresywnym drapieżcą i największym ze wszystkich minogów (może osiągnąć nawet ponad 1 metr długości). W Europie jest pod ochroną, natomiast w Ameryce Północnej uważany jest za szkodnika. W związku z przebudową kanału Wellandzkiego wiele osobników tego gatunku przedostało się na obszar Wielkich Jezior Ameryki Północnej. Minóg morski nie ma tam naturalnych wrogów i dlatego prawie całkowicie zniszczył rybołówstwo na tym obszarze. Stosowane były różne metody kontroli liczebności populacji minoga morskiego i liczba osobników trochę zmniejszyła się. Nadal jednak stanowi problem dla rybołówstwa w rejonie Wielkich Jezior.