Transformation of the armed forces of France and Prussia in the years 1830-1870: military doctrine, the art of warfare, organization and training.

The war waged in the years 1870 – 1871 in historiography known as The Franco – Prussian War. However, under the name lies some simplification, cause by the side of Prussia to hearing from France joined other German states. This makes the war that should properly be called The Franco – German War. This conflict is among one of the most important events in the history of the 19th century. It was the last step in the German unification ,,with iron and blood” under the leadership of the Kingdom of Prussia, and beginning the birth of German Empire – a new force on the European continent, which had beaten yield of French Empire.This dissertation shows transformation of the armed forces of France and Prussia, on the basis of armed conflicts in which both countries have participated since the Congress of Vienna until the 1870 war and its far-reaching implications. Gradually, these wars resulted growing discrepancy of interests between two countries and ultimately caused its escalation in the late sixties of the 19th century. In first chapter they are: the revolutionary events of the years 1830 – 1832 and 1848 – 1849 called The Spring of Nations, The Crimean War, French colonial policy and Second War of Italian Independence in 1859.In the second chapter they are: The Second Schleswig War, The Austro – Prussian War, the French intervention in Mexico and the direct causes of the war in 1870 – a vacancy on the Spanish throne and The Ems Dispatch. Equally significant factors that contributed to this state of affairs were, expect wars, also diplomacy. Much space is devoted to the development of military technology and its application on the battlefields of the mid – 19th century. The last chapter presents plans of military campaigns leading of the two antagonists, and to use them for this purpose means. They are based on the principles the art of warfare (military strategy, operational art, military tactics), consistent with the concept of the Prussian strategist – Carl von Clausewitz. This way of presenting the issue show, how many things has changed since the Napoleonic wars, which the participant was von Clausewitz, compared with the era in which triumphs coincided the most famous Prussian strategist – Helmuth von Moltke (The Elder), successor von Clausewitz’s heritage.

Wojna toczona w latach 1870 – 1871 w historiografii znana jest jako wojna francusko – pruska. Pod nazwą tą kryje się jednak pewne uproszczenie, ponieważ u boku Prus do rozprawy z Francją przystąpiły pozostałe państwa niemieckie. Sprawia to, że wojnę tą powinno właściwie nazywać się francusko – niemiecką. Konflikt ten zaliczany jest do jednego z najważniejszych wydarzeń w historii XIX wieku. Był ostatnim etapem zjednoczenia Niemiec pod przewodnictwem Królestwa Prus ,,żelazem i krwią", a jednocześnie początkiem narodzin Cesarstwa Niemieckiego, nowej siły na kontynencie europejskim, której miejsca ustąpić musiało pobite Cesarstwo Francuskie.W pracy tej przedstawione zostały przeobrażenia sił zbrojnych Francji i Prus, w oparciu o konflikty zbrojne, w których brały udział oba państwa od Kongresu Wiedeńskiego aż do wojny roku 1870 i ich daleko idące skutki. Stopniowo wojny te powodowały coraz większy konflikt interesów między tymi dwoma państwami, i w rezultacie doprowadziły do jego eskalacji pod koniec lat sześćdziesiątych XIX stulecia. W pierwszym rozdziale są to: wydarzenia rewolucyjne z lat 1830 – 1832 oraz 1848 – 1849 zwane Wiosną Ludów, wojna krymska, francuska polityka kolonialna i wojna z roku 1859. W rozdziale drugim: wojna duńska, wojna siedmiotygodniowa, francuska interwencja w Meksyku oraz bezpośrednie przyczyny wojny w roku 1870 – wakat na hiszpańskim tronie i depesza emska. Równie znaczącymi czynnikami, które złożyły się na ten stan rzeczy były, oprócz wojen, także zabiegi dyplomatyczne. Dużo miejsca poświęconego jest rozwojowi techniki wojskowej i jej zastosowanie na polach bitew połowy XIX stulecia.Rozdział trzeci prezentuje plany przeprowadzenia kampanii wojennej obu antagonistów oraz mające posłużyć im w tym celu środki. Opierają się one na zasadach prowadzenia sztuki wojennej (strategii, sztuce operacyjnej, taktyce) zgodnych z koncepcją pruskiego stratega – Carla von Clausewitza. Taki sposób przedstawienia zagadnienia ma na celu ukazanie, jak wiele zmieniło się od czasów wojen napoleońskich, których uczestnikiem był von Clausewitz w porównaniu z epoką, w której triumfy przypadły najwybitniejszemu pruskiemu strategowi – Helmuthowi von Moltke (Starszemu), spadkobiercy dziedzictwa von Clausewitza.