"Old age is not an island attached to the mainland of life". On women's late poetry

A matter of female poets, writing in an old age and the relation between their age and work is a main interest of this study. There is no topos of an Old Female Poet in polish literature - this statement provokes a comparison of late works of both Polish and Amercian poets. Firstly, Julia Hartwig's poetry is being analysed. In her last volumes old age (especially of an artist) is a poetic theme. It is also a metapoethic story about "writing on old age". Then, the figures of poethic speech are being analysed, such as: darkness/brightness, dream, autumn, little girl's figure. Forms of Julia Hartwig's late poetry are conventional ones: memories, talking with the dead, a poethic will, a summary of life. Hartwig creates also an original form - a poethic photography.Later on, Krystyna Miłobędzka's late poetry is being analysed. This includes an analysis of subjectivity and identity and the relation between an identity and outside world. Also the phases of creating this identity are very important (especially old age). Figures of poetic speech which Miłobędzka uses are: greyiness, mirror, losing, enumeration, fragment. Also the language (as a theme, figure and form of this poetry) is being analysed.In the last chapter of this study a late poetry of Elizabeth Bishop and Denise Levertov is being analysed. The themes, figures and forms of theis late poetry are being shown in order to find differences and similarities between the attitudes of Old Female Poets in Polish and American literature.Summing up, diversity of women's poetry attitudes toward an old age (and "writing on old age") is being revealed. The answer to the question "What does the <<women's late lyric>> means?" is individual - and so are the attitudes towards life and work in general (as "Old age is not and island attached to the land of life"). Nevertheless, noting the similiarities between the attitudes or forms of expression, might put more light on the issue of Old Female Poets.

W centrum zainteresowania tej pracy leży zagadnienie kobiet piszących w późnym wieku i relacji tego stanu z ich twórczością. Stwierdzenie, że na gruncie polskim nie istnieje topos Starej Poetki prowokuje do porównania późnej twórczości poetek polskich i amerykańskich. Jako pierwszą poddaje się analizie twórczość Julii Hartwig. W ostatnich jej tomach starość pojawia się jako temat poetycki, szczególnie często mówi poetka o starości artysty - jest to w konsekwencji metapoetycka opowieść o "pisaniu o starości". Następnie analizowane są figury (metafory starości), w jej poezji, takie jak: jasność/ciemność, sen, jesień, postać małej dziewczynki. Formy późnej poezji Julii Hartwig to skonwencjonalizowane formy senilne, takie jak: wspomnienie, rozmowa ze zmarłymi, poetycki testament czy podsumowanie życia. Poetka tworzy też oryginalną formę - poetycką fotografię. Następnie analizie zostaje poddana późna twórczość Krystyny Miłobędzkiej i wpisana w tę twórczość podmiotowość i tożsamość, oraz relacje tożsamości ze światem zewnętrznym. Istotne są również etapy kształtowania się tej tożsamości (szczególnie starość). Figury starości, jakimi posługuje się Miłobędzka, to szarość, lustro, gubienie, wyliczenie, fragment. Analizie zostaje poddany również język (jako temat, figura i forma tej twórczości).W ostatnim rozdziale pracy analizowana jest późna twórczość poetek amerykańskich: Elizabeth Bishop i Denise Levertov. Ukazane są tematy, figury i formy ich późnej poezji w celu odnalezienia podobieństw i różnic w postawach Starych Poetek na gruncie literatury polskiej i amerykańskiej. W podsumowaniu zebrane zostają refleksje na temat różnorodności postaw poetyckich kobiet wobec starości (i pisania o starości). Odpowiedź na pytanie, czym jest późna liryka kobieca, jest wprawdzie indywidualna, jak indywidualne jest podejście poetek do życia i twórczości w ogóle (albowiem "Starość nie jest doklejoną do życia wyspą"). Jednak odnotowanie pewnej wspólnoty postaw, czy sposobów ich wyrażania, może sprawić, że zwróci się większą uwagę na głos Starych Poetek.