Genesis of the Charter of Fundamental Rights

Charter of Fundamental Rights, proclaimed at the EU summit in Nice in December 2000 is a set of fundamental principles of EU law, has the nature of the non-legally binding political declaration signatories. In 54 articles the rights of social, political, economic, enjoyed by all citizens of EU countries. It consists of a preamble and seven chapters (Human Dignity, Freedom, Equality, Solidarity, Citizens' Rights, Justice, General Provisions). The idea was to constitute the backbone of the future European Constitution. Binding of the document given to it by the Treaty of Lisbon signed 13grudnia 2007, which entered into force on 1 December 2009.The idea of ​​creating a Charter was approved at the EU summit in Cologne in June 1999. The aim was to provide Europeans with a specific, clear and accessible presentation of the rights that should qualify them in the Union. Charter has prepared a 60-room convention composed of representatives of the Heads of State and Government, national parliaments, the European Parliament and the European Commission. In preparing the draft, they drew inspiration from the European Convention on Human Rights, the European Social Charter, precedential rulings of the European Court of Justice, the provisions of various international conventions.The very definition of fundamental rights is not easy to construct. It is the product of judicial decisions.Charter of Fundamental Rights has led to many discussions. Even before the enactment of the CPP did not once asked himself the question whether the EU really needs this document. Sentences were obviously divided. And so, among others G. Robbers think creating catalog of fundamental rights was not necessary was for the gradual introduction of various concepts that would lead to the integration and calls on the Community constitution.According to P. Oliver Union was to be ready to develop their own cards. Committee of the Regions was the creation of a document written in plain, intelligible language. The European Parliament adopted on this issue several resolutions. And the Commission argued that the Charter could contribute to ending discussion community alleging the use of two types of rights standards. These are just some examples of many.Charter of Fundamental Rights of the actual long-awaited acquisition of universally binding document. Nevertheless, the Community courts revered to this act shortly after the announcement.In summary, you can safely say that the functioning of the Charter of Fundamental Rights of the EU in its present form is very important and it is already a directory which can be invoked in the case of the main provisions of human rights or the individual EU member states.

Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, proklamowana na szczycie UE w Nicei w grudniu 2000 to zbiór fundamentalnych zasad prawnych UE, posiada charakter politycznej deklaracji niewiążącej prawnie sygnatariuszy. W 54 artykułach określa prawa społeczne, polityczne, ekonomiczne przysługujące wszystkim obywatelom państw Unii. Składa się z preambuły i siedmiu rozdziałów (Godność człowieka, Wolności, Równość, Solidarność, Prawa Obywatelskie, Wymiar Sprawiedliwości, Postanowienia Ogólne). W założeniu miała stanowić trzon przyszłej Konstytucji Europejskiej. Moc wiążąca dokumentu została mu nadana przez Traktat Lizboński podpisany 13 grudnia 2007 roku, który wszedł w życie 1 grudnia 2009 roku. Ideę opracowania Karty zaakceptowano na szczycie Unii Europejskiej w Kolonii w czerwcu 1999. Celem było dostarczenie Europejczykom konkretnej, jasnej i dostępnej prezentacji praw, które powinny im przysługiwać w Unii. Kartę przygotował 60-osobowy konwent składający się z przedstawicieli szefów państw i rządów UE, parlamentów krajowych, Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej. Przygotowując projekt, czerpali oni inspiracje z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Europejskiej Karty Socjalnej, precedensowych wyroków europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zapisów różnych konwencji międzynarodowych.Sama definicja pojęcia praw podstawowych nie jest prosta do skonstruowania. Jest ona tworem orzecznictwa sądowego.Karta Praw Podstawowych prowadzi do wielu dyskusji. Jeszcze przed uchwaleniem Karty Praw Podstawowych nie raz zadawano sobie pytanie, czy Unia rzeczywiście potrzebuje tego dokumentu. Zdania były oczywiście podzielone. I tak m.in zdaniem G. Robbersa tworzenie katalogu praw podstawowych nie była konieczna. Był za stopniowym wprowadzaniem poszczególnych koncepcji, która miała doprowadzić do integracji i rozmów nad wspólnotową konstytucją.Według P. Olivera Unia miała być gotowa do opracowania własnej karty. Komitet Regionów był za stworzeniem dokumentu napisanego prostym i zrozumiałym językiem. Parlament Europejski wydał w tej sprawie kilka uchwał. Zaś Komisja twierdziła, że Karta przyczynić mogła się do zakończenia dyskusji zarzucającej wspólnocie posługiwanie się dwoma rodzajami standardów ochrony praw. To tylko niektóre przykłady z wielu.Karta Praw Podstawowych długo czekała na faktyczne uzyskanie statusu powszechnie obowiązującego dokumentu. Nie mniej jednak sądownictwo wspólnotowe odwoływało się do tego aktu niedługo po ogłoszeniu.Reasumując, można śmiało powiedzieć, że funkcjonowanie Karty Praw Podstawowych w obecnym kształcie UE ma bardzo duże znaczenie i jest to już katalog, na który można się powoływać w przypadku łamania praw podstawowych prze jednostki unijne czy też kraje członkowskie.