Serbian Nationalism after the "October Revolution"

The aim of this thesis is to present the phenomenon of Serbian nationalism after the "October 5th Revolution" and the end of Milošević period in 2000. The fact that government was created by Democratic Oposition of Serbia parties presented quality change and pushed aside Milošević political practics isn't true and represents oversimplification. As a result of hard economic and social problems; conflicts among parties, which took part in the anti-Milošević revolution of October 2000 and attempts to control Serbian society, which is strongly attached to its history and tradition, the nationalism, mainly generated "from the top", is still essence of political legitimation in Serbia.The first chapter is concentrated on the definition of nationalism and Serbian, Polish or global studies, which are carried out under this question.The second chapter describes factors, which have had the most impact on the process of creation Serbian national identity, like territorial changes, the Serbian Orthodox Church activity and value of mother tongue throughout the history of Serbian country.The third, fundamental chapter, discusses the way that Serbian politicians, after the "October 5th Revolution", have used national interests and stereotypes to achieve political success.The last part of the master's thesis concentrates on the non political background in Serbia, which builds up nationalistic atmosphere.

Celem poniższej pracy magisterskiej jest pokazanie zjawiska serbskiego nacjonalizmu po tzw. "rewolucji październikowej" i odsunięciu od władzy Slobodana Miloševicia w roku 2000. Mogłoby się wydawać, że dojście do władzy partii skupionych w ramach Demokratycznej Opozycji Serbii spowoduje jakościową zmianę w serbskiej polityce i odejście od stosowanych w ciągu kilku ostatnich dziesięcioleci XX wieku praktyk politycznych. Jak się okazało, ekonomiczne i społeczne problemy; odmienne cele polityczne partii oraz próby kontrolowania społeczeństwa przywiązanego do własnej historii i tradycji powodują utrzymywanie się nacjonalistycznych schematów myślenia, głównie generowanych "z góry".Pierwszy rozdział pracy koncentruje się na pojęciu samego nacjonalizmu, badaniach nad nim i próbach jego definiowania w serbskiej, polskiej i światowej nauce.Drugi rozdział charakteryzuje czynniki, które miały największy wpływ na kształtowanie się serbskiej tożsamości narodowej, a zaliczyć możemy do nich zmiany terytorialne państwa serbskiego, działalność Serbskiej Cerkwi Prawosławnej czy wartość języka ojczystego.Trzeci, zasadniczy rozdział pracy, koncentruje się na praktykach polityków, którzy interesy narodowe czy istniejące stereotypy próbują wykorzystać, stosując populistyczną retorykę, dla pozyskania poparcia wyborców. Zmiany, jakie zaszły w serbskiej polityce po roku 2000 okazują się pozorne.Ostatni rozdział pracy podkreśla, że pozapolityczny kontekst sprzyja utrzymywaniu się w Serbii nastrojów nacjonalistycznych.