Evolution of the characters in Ernest Hemingway’s and Bohumil Hrabal’s prose.

Bohaterowie prozy Ernesta Hemingwaya i Bohumila Hrabala wyraźnie różnią się od siebie. Hrabal charakteryzuje bohaterów poprzez drobne czynności dnia powszedniego. Ich życie płynie spokojnie nawet gdy napotykają trudności i problemy, odczuwalny jest w nich spokój. Większości to prości ludzie fantazjujący przy kuflu piwa, tak zwani pabitele, gawędziarze, o niekontrolowanym strumieniu świadomości, jak wuj Pepin, jeden z bohaterów Postrzyżyn. Wśród bohaterów jego prozy możemy odnaleźć cały poczet samobójców, ludzi nadwrażliwych na rzeczywistość: Vladimir, który odbiera sobie życie w skutek niemocy artystycznej, Dietie, chce popełnić samobójstwo, gdyż nie może znieść braku zaufania swego mistrza, Milosz Pipka, w wyniku niepowodzeń miłosnych targnął się na życie, wśród nich jest również pisarz, który każdego dnia odsuwa od siebie myśl o samobójstwie z nadzieją, że jeszcze napisze coś wartościowego. Słowa określające świat bohaterów twórczości Hrabala wypowiada jeden z najczęściej powracających bohaterów wuj Pepin: Świat jest piękny do obłędu, nie żeby takim był, ale ja go takim widzę. Bohaterowie żyją pomiędzy rzeczywistością, a fikcją. Postaci literackie Hemingwaya to ludzie twardzi, otrzaskani z przeciwnościami losu, odważni, uwielbiani przez kobiety (torreadorzy, żołnierze, myśliwi). Zupełnie inni niż Hrabalowscy bohaterowie, których cechuje brak śmiałości do kobiet (Milosz Pipka), brak zaangażowania w sprawy polityczne, jak i brak fizycznej siły, aby służyć w wojsku (kolaborant Dietie). Młody bohater utworów Hemingwaya Nick Adams uczy się życia, powoli wchodzi w świat przemocy, która początkowo przyciąga jego uwagę. Następnym bohaterem jest Henry, który walczy o swoje życie prywatne, stara się odzyskać radość normalnego pozawojennego życia, dalej widzimy Jake'a Barnesa, który zostaje prawie zupełnie złamany przez wojnę, która odbiera mu prawo do miłości. Na końcu widzimy Roberta Jordana, dla którego miłość jest wartością popychającą do najwyższych czynów. Mimo zmieniających się wartości wyznawanych przez bohaterów, zasada pozostaje ta sama, zwycięzca traci wszystko.

Characters of Ernest Hemingway's prose, and Bohumil Hrabal clearly differ from each other. Hrabal has characterized his characters by small steps in everyday life. Their life is calm even when faced with difficulties and problems, they are at peace. Among the characters of his prose, we find accounts of suicide, and people who refuse to accept reality: Vladimir, who takes his own life as a result of artistic impotence, and Dietie who wants to commit suicide, because he cannot stand the lack of confidence of his master, Pipka Milosz who as a result of failed love tried to take his own life, among them is also a writer who pushes every day to think about suicide, hoping to write something more worthwhile. Words’ describing the world of Hrabal's characters is given by one of the most recurrent characters uncle Pepin: The world is beautiful to madness, not that this was, but I saw him in such. Characters live between reality and fiction. Hemingway's literary characters are tough men, courageous, loved by women (bullfighters, soldiers, hunters). Completely different than Hrabals characters, who are characterized by a lack of courage and confidence to pursue women (Milos Pipka), a lack of involvement in political affairs, and a lack of physical strength to serve in the military (Dietie collaborator).The young hero of Hemingway's Nick Adams learns life slowly becomes a world of violence, which initially attracted his attention. The next character is Henry, who is fighting for his private life, trying to regain a normal life beyond the joy of war, then we see Jake Barnes, who is almost completely broken by the war, who therefore receives the right to love him. At the end we see Robert Jordan, for whom love is the value of pushing for the highest acts. Despite the changing values of the characters, the principle remains the same, the winner loses all.