The Mongols in the Middle East in the Thirteenth and Fourteanth Centuries.

Mongols ruled by Genghis Khan and his successors have made huge progress. They started as simple nomads, travelling the steppes and became conquerors of the world. Great Khan have united scattered Mongol tribes. In one generation he gave them what other famous families could not give to theirs people in hundreds of years. Temujin’s descendants have expanded this empire even more. In golden years it has covered the majority of the known world. This research however is focusing on the short fragment of this history, on Genghis Khan’s grandson, Hulagu. He has set off with army to Middle East in 1253 destroying the Abbasid Caliphate and setting the Mongol ruled for over 100 years. The great role in this history has fell to his mother, Sorghaghtani. Thanks to her efforts two of her sons have became Great Khans and the third, Hulagu, has ruled in Persia as Ilkhan. However, the Mongols have looked into Middle East earlier. With Genghis Khan they went there to war with Khwarezm-shahs in Iran. They have used conflicts between Muslim rulers and attacked quickly, getting great victory. The argue between Caliphs and lords of Khwarezm are also very important. Hulagu was sent to Middle East by his brother, Mogke. Mongke in that time was the Great Khan, ruler of all Mongols. Hulagu’s main goals were destroying the assassins and fighting the rebels in Iran. His order was also to attack Baghdad as last resort. However it looks like ambitious leader was planning not only the war with Caliph but even campaigns in Syria and Palestine. After quick victory over Nizari he has marched to the west. The last of the Abbasids, Al-Mustasim, was passive and he didn’t do anything to save his state. Additionally his counselors were manipulating him. He let the Mongols for easy win In 1258, when they have conquered Baghdad. The Capliph’s death was unexpected and has show to the world that Mongols are invincible warriors. However the next campaigns, despite of initial victories, has ended as defeats. Hulagu has had to step back from the army of Mamluk’s Egypt.On the ruins of Caliphate it has raised a new state, ruled by Hulagu’s descendants Ilkhanate. In the first years of existence it has went through hard period. Rebellions and bad management almost destroyed it completely. When the Ilkhan became Gazan, Hulagu’s grandson things have changed. The reforms he initiated has made the country strong. The Ilkhanate has became the might to all region. However in the next two generations civil wars and the threat from Tamerlane caused the state to collapse. The rules of Mongols in the Middle East has ended. This work is compilation, collecting information about Mongols in the Middle East. Knowledge collected here is mostly from books about history of Iraq and Persia and from Russian researchers of Mongol question. Also there were used chronicles of travelers and historians from that times.

Mongołowie pod panowaniem Czyngis Chana i jego następców dokonali ogromnego skoku cywilizacyjnego. Niewiele jest w historii narodów, które w tak krótkim czasie od prostych koczowników podróżujących po stepie zostali zdobywcami i panami świata. Wielki Chan zdołał zjednoczyć rozbite i skłócone plemiona Mongolskie. W ciągu jednego pokolenia dał im to czego wiele sławnych rodów nie zdołało dokonać dla swoich poddanych przez kilkaset lat. Potomkowie Temudżyna jeszcze bardziej rozszerzyli to imperium, sprawiając że w swym najlepszym okresie pokrywało tereny większości znanego ówcześni świata. Praca ta skupia się jednak na niewielkim wycinku historii tego narodu, na wnuku Czyngis Chana, Hulagu, który wraz z armią wyruszył na Bliski Wschód niszcząc kalifat Abbasydów i wprowadzając mongolskie rządy na ponad 100 lat. Wielką rolę w tej historii odegrała jego matka, Sorkaktani. Dzięki swoim zabiegom udało jej się doprowadzić do wyboru dwóch spośród jej synów na władców całego imperium. Trzeci, Hulagu, rządził Persją jako Ilchan. Jednak Mongołowie już wcześniej z uwagą przyglądali się wydarzeniom na Bliskim Wschodzie. Jeszcze za panowania Czyngis Chana zorganizowali tam wyprawę wojenną, niszcząc istniejące wtedy na obszarze Iranu państwo Chorezmszachów. Wykorzystali kłótnie i spory pomiędzy poszczególnymi muzułmańskimi władcami i uderzyli szybko, odnosząc całkowite zwycięstwo. Konflikt pomiędzy kalifami Abbasydzkimi a władcami Chorezmu także odegrał tu dużą rolę i został należycie wyeksponowany. Hulagu został wysłany na Bliski Wschód przez swojego brata Mongke, zasiadającego w tym czasie na tronie Wielkiego Chana. Do jego głównych celów należało zdławienie rebelii oraz zniszczenie sekty asasynów. Atak na Bagdad miał nastąpić jedynie w ostateczności. Wszystko wskazuje jednak na to że ambitny wódz Hulagu już wtedy planował wyprawy nie tylko na kalifat ale także dalej, do Syrii i Palestyny. Po szybkim zwycięstwie nad nizarytami skierował swoją armię dalej na zachód. Ostatni z Abbasydów, Al-Mustasim, był władcą biernym i nie podejmował żadnych działań by ratować swoje państwo. Zmanipulowany przez swoich doradców, pozwolił by Mongołowie odnieśli absolutne zwycięstwo w 1258, kiedy to zdobyli Bagdad. Śmierć kalifa odbiła się szerokim echem na całym świecie i umocniła wizerunek Mongołów jako niezwyciężonych wojowników. Kolejne wyprawy jednak, pomimo początkowych sukcesów zakończyły się porażką i Hulagu musiał ustąpić przed armią Egiptu Mameluków. Na gruzach kalifatu powstało nowe państwo, rządzony przez potomków Hulagu Ilchanat. W pierwszych latach swego istnienia przechodziło ono ciężki okres. Nękane ciągłymi buntami, źle zarządzane stało na skraju upadku. Dopiero dojście do władzy Gazana i gruntowne reformy jakie wprowadził sprawiły że kraj odżył i stał się potęgą na cały region. Jednak w ciągu dwóch następnych pokoleń wewnętrzne walki oraz nowe zagrożenie ze strony Timura Chromego doprowadziły do upadku Ilchanatu co zakończyła panowanie Mongołów na tym obszarze. Praca ta stanowi niejaką kompilację, gromadzi informacje dotyczące działań Mongołów na Bliskich Wschodzie w jednym miejscu. Wiele książek porusza ten temat jedynie powierzchownie, same wiadomości są też chaotycznie rozrzucone co utrudnia ich odbiór. Zgromadzono tu wiedzę zawartą w książkach poświęconych historii Iraku i Persji oraz dziełach rosyjskich naukowców zajmujących się tematyką Mongołów. Wykorzystano także średniowieczne kroniki podróżników i historyków. Celem pracy jest uporządkowanie tych informacji i ich jasnego przekazania aby ułatwić zgłębianie tego dość słabo opisanego zagadnienia historii.