"Erythropoietin: the structure and function one of cytokines type I"

Erythropoietin (Epo) is glycoprotein, and together with growth hormone, prolactin as well as interleukins 6 and 11, belongs to type I cytokine family. In the prenatal life erythropoietin is mostly synthesized in hepatocytes, while in adults in renal cortex. Epo synthesis is stimulated during hypoxia. Presence of Epo receptors (EpoR) has been described on the early erythropoietic progenitors, on endothelium, heart miocytes, and smooth venue muscles as well as cells of the nervous system. EpoRs are also expressed on leukocytes (monocytes, neutrophils, T and B lymphocytes). Erythropoietin receptor is also present on several types of tumor cells. Epo stimulates erythropoiesis, increases number of developing precursors, accelerates release of reticulocytes from bone marrow and protect them against apoptosis. In nervous system Epo is involved in brain development and acts as neuroprotector. Moreover, it protects also heart during ischemia and stimulates angiogenesis. Furthermore, it has been found that reduced level of Epo induces higher synthesis of pro-inflammatory cytokines (e.g. TNF-, IL-1 and IL-6) and decreases production of IL-2 and antibodies. Development of biotechnology and increased interest of Epo stimulates synthesis of its recombinant version (recombinant human erythropoietin, rHuEpo), which is mainly used in patients that require dialysis with chronic kidney disease, but also in patients with AIDS and after chemotherapy. rHuEpo is also used as blood doping agents in endurance sports.

Erytropoetyna (Epo) jest glikoproteiną należąca wraz hormonem wzrostu, prolaktyną a także interleukinami 6 i 11 do rodziny cytokin typu I. W okresie płodowym produkcja erytropoetyny zachodzi w hepatocytach, natomiast u osobników dorosłych Epo jest produkowana głównie przez śródmiąższowe komórki nerek. Głównym bodźcem pobudzającym jej produkcję jest niedotlenienie tkanek. Obecność receptorów dla erytropoetyny (EpoR) stwierdzono na wczesnych progenitorach erytropoezy, na komórkach śródbłonka, miocytach serca i mięśniach gładkich naczyń. EpoR znajduje się także na komórkach nerwowych oraz leukocytach (monocytach, neutrofilach, limfocytach T i B). Ekspresję EpoR zaobserwowano również na wielu typach komórek nowotworowych.Stwierdzono, że Epo jest czynnikiem stymulującym erytropoezę. Zwiększa ilość rozwijających się prekursorów i przyspiesza wydzielania retikulocytów ze szpiku kostnego ale też chroni te komórki przed apoptozą. W układzie nerwowym Epo wpływa na rozwój mózgu oraz działa neuroprotekcyjnie. Wykazuje też działanie ochronne na serce podczas niedokrwienia i stymuluje angiogenezę. Ponad to stwierdzono, iż niedobory Epo powodują wzmożoną syntezę cytokin prozapalnych (np. TNF-, IL-1 i IL-6) przy równoczesnym obniżeniu poziomu IL-2 i produkcji przeciwciał. Postęp w biotechnologii i duże zainteresowanie Epo doprowadziło do powstania jej syntetycznej wersji: rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny (rHuEpo), która jest obecnie stosowana przede wszystkim w leczeniu niedokrwistości u pacjentów z niewydolnością nerek, ale także u w leczeniu chorych na AIDS i osób po chemioterapii. rHuEpo wykorzystywana jest również w nielegalnym dopingu sportowców.