Zielona Rewolucja w Iranie

W związku z szeroką gamą pomysłów i w nawiązaniu do haseł z dziedziny demokracji, sekularyzmu oraz praw człowieka, Irańczycy pod parasolem Zielonej Rewolucji po wyborach z 12 czerwca zaczęli swoją długą drogę w kierunku demokracji. Siła ruchu była tak wielka, że przyciągnął on ogromne masy tak samo z partii rewolucyjnych, religijnych konserwatystów, islamskich reformistów aż po sekularnych intelektualistów. Jakkolwiek, w rok po wyborach na ulicach nie było już żadnych śladów po ogromnych ulicznych protestach ludności.W pierwszym rozdziale pracy próbuję opisać korzenie wykształcenia się Ruchu Zielonej Rewolucji w Iranie, opiszę co doprowadziło do jego powstania i co się z nim dzieje obecnie. Ponadto, w tym rozdziale skupiłem się na wyjaśnieniu jego kluczowych elementów, takich jak zdecentralizowana władza, a także coraz bardziej radykalne nawoływanie o demokratyzację.Rozdział drugi poświęcony został historii ruchu studenckiego i ruchu kobiecego, analizując ich rolę i wkład w przemiany socjologiczne w Iranie od Rewolucji Konstytucyjnej ponad wiek temu, aż po najbardziej aktualną Zieloną Rewolucję.Trzeci rozdział traktuje o ograniczającej i tłamszącej roli reżimu i specjalnej w nim roli Strażników Rewolucji – policji obyczajowej (IRGC), ich roli w przygotowaniu wyborów, tłumieniu ruchu i jego przejawów oraz obecna rolę w rozwoju reżimu, ale również problemach z jakimi stykają się Strażnicy.Po analizie historii oraz obecnej sytuacji Ruchu Zielonej Rewolucji oraz innych mniej może spektakularnych przejawów sprzeciwu, ale należących do ogromnej machiny przemian – Ruchu Studenckiego i Ruchu Kobiecego, staram się odpowiedzieć na następujące pytania: Czy Ruch Zielonej Rewolucji przetrwa w tej niezorganizowanej i zdecentralizowanej formie i będą miały nadal miejsce pokojowe protesty? Czy i w jakim stopniu tłumienie na pełną skalę wszelkich pokojowych protestów wpłynęło na osłabienie reżimu? Albo innymi słowy, czy mocny dotąd reżim na dłuższą metę zachowa swą siłę i nietykalność oraz czy Irańczycy pod osłoną Ruchu Zielonej Rewolucji będą w stanie iść dalej wyznaczoną sobie przez nich drogą prowadzącą do przemian i dążenia do wprowadzenia demokracji.

With a diverse range of thoughts and approaches towards democracy, secularism and human rights, Iranians have come under a sole umbrella of the Green Movement in their lengthy pathway towards democracy in the aftermath of 12 June election. The gravity of the movement has been so dense that has absorbed quite opposing parties, from religious conservatives, Islamic reformists to secular intellectuals. However, a year after the election, there was no sign of massive street protests anymore. The first chapter of this thesis attempts to identify the roots of the Green Movement and examines the conditions which brought it into existence and where it stands today. Furthermore, it places the focus on its key elements notably its decentralized leadership as well as its increasingly radicalized democratic causes.Chapter two focuses on the history of the student movement and the women movement investigating their roles, functionality and organizational capacity in the social movements of Iran since the Constitutional Revolution a century ago till this most recent Green Movement. The third chapter continues to work on coercive capacity of the regime, specifically the Revolutionary Guards (IRGC), its preparation for the election coup, its role in crackdown of movement, its current state of affairs and expansion as well as its internal crises.Given the history and current situation of the green movement as well as the nonviolent modus operandi but radical democratic causes of the ingredient engines of the movement – i.e. the Student and Women Movements – this paper aims to answer to these questions: Will the present suppressed Green Movement be able to survive in disorganized and decentralized form pursuing further its peaceful protests? To what extent the full-scale suppression of the peaceful but outnumbered protesters has affected the coercive capacity of regime? Or in other words, whether or not the coercive capacity of regime will remain intact in long-term; and finally, whether or not, the Iranian suppressed people, under the umbrella of the Green Movement, can make the path to a democratic change in government.