Feeling of alienation and personal adjustment among penitentiary recidivists.

This dissertation refers to connection between feeling of alienation and personal adjustment among penitentiary recidivists. At the beginning I have presented the most important approaches to the alienation problem. Concept of Melwin Seeman treated estrangement phenomenon as a complex psychical state, was the theoretical basis of this work. There was also presented functioning of recidivists, conditions of serve a sentence and forms of adaptation to prison.The study involved 132 prisoners, including 63 penitentiary recidivist and 69 first offenders. In research the following tools are used: personal inquiry form, The Rotter Incomplete Sentences Blank RISB and Alienation Scale SPA.My examination did not confirm difference in level of alienation between two groups of prisoners. Expected relation of estrangement and personal adjustment was substantiated among first offenders only. Correlation between powerlessness and difficulty in realization of aspirations did not reveal among recidivists, but it was exist in control group. High level of anomia did not concurrent with low pro-community value preference among prisoners. My research proved that is no connection between self-estrangement of recidivists and negative attitude toward self . Also isolation and problems with interpersonal relations do not influence each other among this group. However, described correlations were affirmed among first offenders.

Podjęty w niniejszej pracy problem badawczy dotyczył zależności między poczuciem alienacji a przystosowaniem osobistym recydywistów penitencjarnych. Zaprezentowano najważniejsze podejścia dotyczące zagadnienia alienacji, a jako podstawę teoretyczną przyjęto koncepcję Melwina Seemana, traktującą wyobcowanie jako złożony i wielowymiarowy stan psychiczny. Przedstawiono także sposób funkcjonowania recydywistów penitencjarnych, warunki odbywania kary pozbawienia wolności oraz formy adaptacji do środowiska więziennego. Badania, mające na celu uzyskanie odpowiedzi na postawiony problem, przeprowadzono na grupie 132 więźniów, w tym 63 recydywistów oraz 69 osadzonych karanych po raz pierwszy. Badani wypełnili rozbudowaną metryczkę, Test Zdań Niedokończonych RISB oraz Skalę Poczucia Alienacji.W rezultacie nie wykazano różnicy między badanymi grupami pod względem poziomu alienacji. Spodziewany związek uwzględniony w hipotezie 2. pomiędzy poczuciem alienacji i przystosowaniem osobistym okazał się istotny jedynie w grupie więźniów karanych jednokrotnie. Korelacja poczucia bezradności i problemów z realizacją celów nie występuje u recydywistów, natomiast jest istotna w grupie kontrolnej. Związek pomiędzy anomią a zaburzeniami preferencji wartości prospołecznych nie został potwierdzony u żadnej z grup. W odróżnieniu od grupy kontrolnej, u recydywistów nie stwierdzono współwystępowania poczucia samowyobcowania z zaburzeniami w stosunku do siebie. Również związek między izolacją społeczną a problemami w relacjach z innymi ludźmi okazał się istotny jedynie u osadzonych karanych jednokrotnie.