Formation and course of septic encephalopathy.

Sepsis is a medical term which is described as a inflammatory response of the organism to infection. The organism can develop inflammatory response by the immune system. This response is produced by inflammatory mediators. There are some characteristic symptoms to recognize sepsis: fever, hypothermia, tachycardia, leukocytosis, leucopenia. The therapy of sepsis is based mainly on antibiotics. The cause of the sepsis was considered the body's infection with bacetria. But it turned out that in the body of a generalized infection is not always possible to determine the presence of live bacteria in the blood. So, sepsis was extended to the presence of diseases caused by microorganisms or their products in the blood or tissues. Subsequently it was found that symptoms of systemic infection did not occur in a few cases the presence in the blood of live, pathogenic bacteria. Then introduced several terms, like bacteriemia, septicemia. With sepsis is connected some disfunctions of the brain. Encephalopathy refers usually to a syndrome of global brain disfunction. One of the feature of encephalopathy is the fact that it is possible to determine the cause of causing brain damage. The encephalopathy occurs in intellect and characterological disorders. Depending on the type and severity of encefalopathy, there are several neurological syptoms: the progressive loss of memory, difficult with concentration. Septic encephalopathy results from the action of inflammatory mediators on the brain and is an early complication of SIRS (Systemic Inflammatory Response Syndrom). Septic encephalopathy was initially described as a „change of brain function associated with the presence of microorganisms and their toins in the blood”. However, due to the fact that both microbes and their products can not be separated or isolated from the blood of patients with sepsis, this definition is inaccurate. Septic encephalopathy is the most common form of encephalopathy among patients in intensive care. Encephalopathy can be very often a cause of death in septic patients.

Sepsa to termin medyczny, który oznacza odpowiedź organizmu na zakażenie. Organizm może rozwijać zakażenie poprzez układ immunologiczny. Odpowiedź ta jest powodowana przez mediatory prozapalne. Występują pewne charakterystyczne cechy, które umożliwiają zdiagnozowanie sepsy: gorączka, hipotermia, tachykardia, leukocytoza, leukopenia. Leczenie sepsy oparte jest głównie na podawaniu choremu antybiotyków. Za przyczynę „psucia się krwi” uznano zakażenie organizmu chorobotwórczymi bakteriami. Okazało się jednak, że w organizmie z uogólnionym zakażeniem nie zawsze można stwierdzić obecność żywych bakterii we krwi. Definicję sepsy poszerzono więc do zaburzeń wywołanych obecnością drobnoustrojów lub ich produktów we krwi. Kolejno zaobserwowano również, że objawy ogólnoustrojowego zakażenia nie występują u niektórych pacjentów przy obecności chorobotwórczych bakterii. Stąd pojawienie się kilku pojęć: bakteriemii, septicemii. Z sepsą połączone są również zaburzenia mózgu (encefalopatia). Cechą encefalopatii jest to, że można ściśle określić przyczynę powodującą uszkodzenie mózgu. Charakteryzuje się współistnieniem zaburzeń psychicznych i neurologicznych. W encefalopatii występują zarówno zaburzenia intelektu jak i zaburzenia charakterologiczne. W zależności od rodzaju i stopnia nasilenia encefalopatii występuje kilka wspólnych objawów neurologicznych: postępująca utrata pamięci, problemy z koncentracją. Septyczna encefalopatia jest wynikiem działania prozapalnych mediatorów i jest wczesnym powikłaniem SIRS. Septyczna encefalopatia była początkowo określana jako „zmiany funkcji mózgu, które są związane z obecnością mikroorganizmów, ich toksyn we krwi”. Jednakże ze względu na fakt, iż zarówno mikroorganizmy jak i ich produkty mogą nie być wydzielane czy izolowane z krwi pacjentów z sepsą, definicja ta jest nieścisła. Septyczna encefalopatia jest najczęstszą encefalopatii wśród pacjentów na oddziałach intensywnej terapii. Encefalopatia może również być bardzo częstą przyczyną śmierci u pacjentów z sepsą.