Development, ultrastructure and function of Leydig cells.

Testicular interstitial tissue cells were discovered in 1850 by German researcher Frantz Leydig. Studies on the testis of mammals, mainly mice and rats have shown that in the development two populations of Leydig cells can be distinguished: fetal and adult. In the testis of rat, fetal Leydig cells are visible from 14th day after conception until about 25th days after the birth. They arise from mesenchymal fibroblasts. Adult Leydig cells (ALC) are derived from peritubular fibroblasts and differentiate from about 16 days after birth, lasting until the end of life. ALC degenerate with age. At the time of development, both the fetal Leydig cells and the adult Leydig cells are passing through successive stages of maturation from precursor cells, through the immature cells to the mature form. Leydig cell are steroidogenetic cells, they have a smooth endoplasmic reticule, mitochondria, Golgi apparatus and numerous lipid droplets. They are detected by two main markers: lutropin receptor (LHR) and 3β-hydroxysteroid dehydrogenase (3β-HSD). Leydig cells produce testosterone, whose secretion is regulated by the negative feedback on the axis hypothalamic-pituitary-gonadal. During fetal life testosterone is essential for proper conduction and masculinization of male genitalia of the fetus and its reduced form 5α-dihydrotestosterone (DHT) controls the development of external male genitalia, such as the penis or scrotum. Testosterone ensures the proper conduct of the descent of the testicles into the scrotum before birth, by interacting with INSL3 (Insulin-like peptide 3). After birth, testosterone is produced in larger quantities, affects seminal tubule cells by controlling the process of spermatogenesis.

Komórki tkanki interstycjalnej jąder zostały odkryte w 1850 roku przez niemieckiego badacza Frantza Leydiga. Badania nad jądrami ssaków, głównie myszy i szczurów, wykazały, że w rozwoju osobników płci męskiej wyróżnić można dwie populacje komórek Leydiga: płodowe i dorosłe. W jądrach szczurzych płodowe komórki Leydiga (ang. Fetal Leydig Cells – FLC) widoczne są od 14 dnia po zapłodnieniu aż do około 25 dnia po narodzeniu. Powstają z mezenchymalnych fibroblastów. Dorosłe komórki Leydiga (ang. Adult Leydiga Cells – ALC) wywodzą się z fibroblastów okołokanalikowych i różnicują od około 16 dnia po narodzeniu, trwając do końca życia. Z wiekiem ulegają degeneracji. Zarówno komórki płodowe jak i dorosłe w czasie rozwoju przechodzą przez kolejne fazy dojrzewania, począwszy od komórek prekursorowych, przez komórki niedojrzałe po formy dojrzałe. Komórka Leydiga są komórkami steroidogennymi, posiadają gładką siateczkę śródplazmatyczną, mitochondria, aparat Golgiego oraz liczne krople lipidowe. Wykrywane są za pomocą dwóch głównych markerów: receptora dla lutropiny (LHR) oraz 3β-dehydrogenazy hydroksysteroidowej (3β-HSD). Komórki Leydiga produkują testosteron, którego wydzielanie jest regulowane pod wpływem ujemnego sprzężenia zwrotnego na osi podwzgórze-przysadka-jądra. W okresie życia płodowego testosteron jest niezbędny do maskulinizacji i właściwego rozwoju męskich organów płciowych płodu, a jego zredukowana forma 5α-dihydrotestosteron (DHT) kontroluje rozwój zewnętrznych męskich organów płciowych, takich jak penis czy moszna. Testosteron współdziałając z INSL3 (ang. Insulin-like peptide 3 ) zapewnia prawidłowy przebieg zstąpienia jąder do moszny przed narodzeniu samca. Po narodzeniu testosteron produkowany jest w większej ilości, oddziałuje na komórki kanalika nasiennego, kontrolując proces spermatogenezy.