On (in)authenticity of Frederic Chopin’s letters

Recenzowane materiały z konferencji : "Topografie podróży", dn. 11-13 grudnia 2015, Kraków

Rozdział O (nie)autentyczności listów Fryderyka Chopina omawia dwa przypadki listów Chopina, których autentyczność jest z możliwa do podważenia. Część pierwsza poświęcona została młodzieńczym listom kompozytora do rodziny, zniszczonym w 1863 roku i znanym jedynie z trzech nieidentycznych odpisów (Maurycego Karasowskiego i Izabelli Barcińskiej). Część druga skupia się na sensacyjnej historii listów do Delfiny Potockiej, będących epistolograficznym falsyfikatem, prawdopodobnie stworzonym przez Paulinę Czernicką. Oba bloki korespondencji stały się źródłem licznych artystycznych przetworzeń. Przypadki wykorzystania odwołań do tych listów w dziełach literackich (K. Wierzyńskiego, J. Iwaszkiewicza, R. Brandstaettera, A. Zamoyskiego i in.), filmowych (R. Palmera) czy teatralnych (spektakl M. Grabowskiego) zostały zaprezentowane dla ukazania funkcji takich cytatów w twórczości poświęconej Chopinowi. Analiza wybranych aspektów zagadnienia dowiodła, że w perspektywie współczesnej kultury nie jest istotne rozstrzygnięcie, czy dane materiały epistolograficzne są autentyczne czy nie, a ważniejsza okazuje się ich nieustająca obecność, adaptowanie i sposoby wykorzystania w bezustannie uzupełnianym zbiorowym portrecie kompozytora.

The Chapter entitled On (in)authenticity of Frederic Chopin’s Letters discusses two cases of Chopin’s letters, the authenticity of which is subject to challenge. The first part is devoted to the letters of the young composer to his family, destroyed in 1863 and known only from three non-identical copies (by Maurycy Karasowski and Izabella Barcińska). The second part focuses on the sensational plot about letters to Delfina Potocka, which are an epistolographic counterfeit, probably created by Paulina Czernicka. Both correspondence collections have become the source of numerous artistic transformations. Selected cases of use of references to these letters in literary works (by K. Wierzyński, J. Iwaszkiewicz, R. Brandstaetter, A. Zamoyski etc.), film (by T. Palmer) or theatrical spectacle (by M. Grabowski) were presented to show the function of such quotations in the cultural production devoted to Chopin. The analysis of selected threads of the issue has proven, that in the perspective of contemporary culture, it’s not crucial to decide if the given epistolographic materials are authentic or not, rather more important is their permanent cultural presence, adaptations and ways of using them in the endlesly growing collective portrait of the composer.