Poziom wiedzy o przewlekłych okluzjach tętnic wieńcowych wśród polskich lekarzy

Wstęp: Przewlekłe okluzje tętnic (CTO) stwierdza się w ok. 30% angiogramów pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. W ostatnich latach skuteczność zabiegów przezskórnej rewaskularyzacji CTO wzrasta, ale jednocześnie udrożnienia CTO stanowią coraz niższy odsetek wszystkich interwencji wieńcowych. Jednym z czynników zniechęcających do podejmowania tych wymagających technicznie zabiegów może być brak wiedzy na temat CTO. Cel: Próba określenia stanu wiedzy na temat przewlekłych okluzji tętnic wieńcowych wśród polskich lekarzy. Metody: W badaniu wzięli udział lekarze zainteresowani zagadnieniami przewlekłych okluzji tętnic wieńcowych. Zostało ono przeprowadzone przy użyciu ankiety zawierającej pytania dotyczące podstawowych informacji na temat przewlekłych okluzji tętnic wieńcowych. Wyniki: W badaniu wzięło udział 115 osób, w większości kardiolodzy nieinwazyjni. Jedynie 36,5% uczestników badania potrafiło prawidłowo określić częstość występowania CTO. W 62,5% respondenci jako preferowaną formę terapii wskazali leczenie zachowawcze. Większość uczestników badania (77,4%) dostrzega konieczność wykazania niedokrwienia i żywotności mięśnia sercowego zaopatrywanego przez zamknięte naczynie przed rewaskularyzacją przewlekłej niedrożności tętnicy wieńcowej. Wnioski: Poziom wiedzy na temat CTO wśród polskich lekarzy jest niewystarczający. Konieczne są dalsze działania edukacyjne w tym zakresie skierowane nie tylko do kardiologów interwencyjnych, ale też pozostałych lekarzy zajmujących się pacjentami z chorobą wieńcową.

Background: Chronic total occlusions (CTO) are diagnosed in about 30% of angiograms in patients with coronary artery disease. In recent years the efficacy of percutaneous revascularisation of CTO has been on rise but simultaneously has constituted increasingly smaller percentage of all coronary interventions. One of the causes discouraging from such technically demanding procedures may be the lack of knowledge of CTO. Aim: An attempt to assess the state of knowledge of coronary CTO among Polish physicians. Methods: In the study participated physicians with an interest in the subject of CTO. Study was performed with a questionnaire including questions regarding basic knowledge of coronary CTO. Results: In the study participated 115 physicians , most of them were non-invasive cardiologists. Only 36.5% of responders could provide incidence of CTO correctly. 62.5% of responders chose medical therapy as a preferable method of treatment. A majority of participants (77.4%) appreciated the need to demonstrate ischaemia and myocardial viability in the region supplied by the occluded artery before revascularisation of a CTO. Conclusions: The level of knowledge about coronary CTO among Polish physicians is not sufficient. Further education in this subject is necessary not only among interventional cardiologist but also among other doctors providing care for patients with coronary artery disease.