A literature in emulation : French literature in Belgium in the mid-19th century seen by a doctor of medicine and polygraph

Literatura współzawodnicząca : literatura francuska w Belgii oczyma lekarza-poligrafa w połowie XIX wieku

Numéro coordonné par Agnieszka Kukuryk et Przemysław Szczur. Artykuł recenzowany naukowo. Prezentowany podczas konferencji: "Transgressions: pour une histoire des pratiques contre-normatives dans les lettres belges francophones (1830-2018)", Kraków, 6-7.12.2018

W 1852 roku Théodore Olivier (1817–1867), lekarz i poligraf, publikuje "De la littérature française en Belgique" ("O literaturze francuskiej w Belgii"), w którym zwraca uwagę na niektóre osobliwości procesu literackiego, który rozpoczął się w Belgii po 1815 roku. Olivier stara się określić, w jakim duchu powinny być kierowane "środki literackiej emulacji", aby zapewnić Belgii wpływ w obszarze idei europejskich. W tym celu stara się ustalić literacką pozycję Belgii oraz określić istotę związku charakteru francuskiego z charakterem belgijskim. Przedmiot jego zainteresowania wydaje się streszczać w następującym pytaniu: co oznacza – dla belgijskiego pisarza – tworzyć literaturą francuską?

In 1852, Théodore Olivier (1817–1867), a doctor of medicine and polygraph, published a book entitled "De la littérature française en Belgique", in which he has highlighted some of the peculiarities of the literary process that began in Belgium after 1815. Olivier’s aim was to bring to light the spirit in which the "means of literary emulation" must be directed to ensure Belgium’s influence in the world of European ideas. To achieve that aim, he tried to define Belgium’s literary position and clarify the differences between French and Belgian character. His endeavours may generally be viewed as looking for an answer to the following question: what does it mean for a Belgian to write French literature?

En 1852, Théodore Olivier (1817–1867), médecin et polygraphe, publie "De la littérature française en Belgique", où il met en relief quelques-unes des singularités du processus littéraire ouvert en Belgique après 1815. Olivier cherche à préciser l’esprit dans lequel les "moyens d’émulation littéraire" doivent être dirigés pour assurer à la Belgique une influence dans le champ des idées européennes. À ce titre, il tâche de définir la position littéraire de la Belgique et de préciser le sens des rapports du caractère français avec le caractère belge. Ses préoccupations semblent se résumer dans la question suivante : qu’est-ce, pour un écrivain belge, que faire de la littérature française ?