Akcentowany współcześnie pluralizm postaw twórczych oraz granicząca z dowolnością swoboda interpretacji zjawisk artystycznych podważają Kantowską zasadę "subiektywnej konieczności" jako regulatywnej idei tworzenia i odbioru sztuki. Podważają także mit o autonomicznym i autotelicznym charakterze sztuki oraz źródłowym charakterze estetycznego doświadczenia, pielęgnowany w tradycji pokantowskiej estetyki. Wydaje się, że pojmowana relatywistycznie mnogość działań w obrębie dzisiejszego "świata sztuki" wskazuje na ich intencjonalne
uwikłanie w pozaartystyczne konteksty ludzkich doświadczeń.