Autorka analizuje postacie pustelników i rekluzy funkcjonujące w Poszukiwaniu Świętego Graala – trzynastowiecznej anonimowej powieści arturiańskiej – jako warianty figury mistrza duchowego komplementarnej względem figury mistrza rycerskiego. Obecność tych postaci ukierunkowuje narrację, ubogaca sapiencjalny i parenetyczny wymiar utworu, oraz redefiniuje system aksjologiczny dworności, wprowadzając ideę rycerstwa niebieskiego (chevalerie céleste) dopełniającą typową dla arturiańskich powieści dwunastego wieku ideę rycerstwa ziemskiego (chevalerie terrestre).

The article analyses the figures of hermits and recluses presented in The Quest for the Holy Grail, and functioning in this anonymous Arthurian romance of the 13th century as variants of the figure of a spiritual mentor complementing the figure of a master in chivalry. These characters shape the narrative discourse and enrich the sapiential, moral and formative aspects of the work. They also re-define the courtly ethos by introducing the idea of celestial chivalry, which complements the idea of terrestrial chivalry, typical of the Arthurian romance of the 12th century.

L’article propose une étude approfondie et interdisciplinaire de deux types de personnages emblématiques et inspirateurs qui manifestent leur présence dans la Queste del Saint Graal, texte arthurien français en prose du XIIIe siècle : le personnage de l’ermite et celui de la recluse. Figures du maître par excellence, ils sont porteurs du savoir et de la sagesse qui dépassent largement le cadre d’un simple didactisme et de la parénèse. Leur présence témoigne de l’ouverture de la littérature occidentale au souffle puissant de la spiritualité du christianisme oriental. Elle importe également pour la construction et le sens de l’univers représenté de l’ouvrage analysé.