Doping among polish paralympic sport-documented use of prohibited substances and methods by athletes with disabilities

Doping to jedna z patologii współczesnego sportu. Wśród sportowców z niepełnosprawnością pojawiły się także próby jego stosowania, ale nigdy nie były szeroko rozpowszechnione. Po raz pierwszy pobrano próbki antydopingowe podczas zawodów paraolimpijskich, które odbyły się w Stoke Mandeville w 1984 r. Natomiast w Polsce wśród zawodników z niepełnosprawnością nastąpiło to w roku 2004. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie udokumentowanego zastosowania zabronionych środków i metod przez polskich paraolimpijczyków podczas zawodów krajowych oraz także poza jego granicami podczas zawodów międzynarodowych. Jako materiał w badaniach posłużyły raporty badań antydopingowych w Polsce, zamieszczone w sprawozdaniach Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie i Polskiej Agencji Antydopingowej oraz dane opublikowane w 2007 roku w doniesieniu opracowanym przez Zakład Badań Antydopingowych w Warszawie. Ponadto wykorzystano zamieszczone na stronie internetowej Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego zestawienie zawodników zawieszonych za stosowanie za stosowanie środków zabronionych. Do przedstawienia wyników wykorzystano metody statystyki opisowej – ilości (n) i procent (%). W okresie 2007 – 2017 sportowców z niepełnosprawnością poddano 67 kontrolom podczas których pobrano 416 próbek moczu i 6 próbek krwi i na ich podstawie stwierdzono 16 naruszeń przepisów antydopingowych, z czego aż 7 dotyczyło zawodników w podnoszeniu ciężarów, 3 w strzelectwie, 2 w lekkoatletyce i po jednym w innych dyscyplinach sportowych. W dostępnym zestawieniu IPC znajdują się nazwiska 3 polskich zawodników, których zdyskwalifikowano za stosowanie zabronionych środków podczas zawodów rozgrywanych poza granicami Polski. Na podstawie analizy wyników badań antydopingowych przeprowadzonych wśród sportowców z niepełnosprawnością do sportów wysokiego ryzyka stosowania zabronionych substancji należy zaliczyć podnoszenie ciężarów, do średniego strzelectwo, a pozostałe do dyscyplin niskiego ryzyka.

Doping is one of the pathologies of modern sport. Among athletes with disabilities, there have also been attempts to use it, but they have never been widespread. For the first time, anti-doping samples were taken during the Paralympic Games held in Stoke Mandeville in 1984. In Poland, among disabled athletes, this occurred in 2006. The aim of this study is to present the documented use of prohibited substances and methods by Polish Paralympians during national and international competitions. Anti-doping research reviews in Poland, included in the reports of the Polish Anti-Doping Agency as well as data published in 2007 in a statement prepared by the Department of Antidoping Research in Warsaw, were used as materials in this study. In addition, a list of players who were suspended for the use of prohibited substances, posted on the International Paralympic Committee (IPC) website, was used in this study. Descriptive statistics methods were used to present the results - number (n) and percent (%). Between 2004-2017, athletes with disabilities underwent 67 controls during which 416 urine samples and 6 blood samples were collected. 16 anti-doping rule violations were found, among of which as many as 7 concerned weightlifting, 3 shooting, 2 athletics and one for each different sport. The list of IPC contains the names of three Polish players, who were disqualified for the use of prohibited substances during competitions held outside Poland. Based on the anti-doping tests results analysis carried out among athletes with disabilities, weight lifting is considered as a sport with a high-risk of using prohibited substances, shooting as a medium-risk, and the other disciplines as a low-risk.