Figuracja w Retoryce. Analiza Przemów Martina Luthera Kinga

Celem niniejszej pracy magisterskiej jest ukazanie roli języka figuratywnego w tekstach retorycznych. Na podstawie przemów Martina Luthera Kinga (“I Have a Dream” i “I’ve Been to the Mountaintop”) zamierzam udowodnić, że tekst, który wykorzystuje techniki perswazji oraz jest nasycony środkami stylistycznymi i retorycznymi jest bardziej atrakcyjny i, w związku z tym, bardziej przekonywający dla słuchaczy. Na początku mojej pracy wyjaśniam pojęcie retoryka, nakreślam historię tej dziedziny, prezentuję główne zasady kreowania wzorcowego tekstu retorycznego ustanowione przez starożytnych filozofów i mówców oraz odnoszę się do współczesnego podejścia do retoryki, który bazuje na krytycznej analizie tekstów. Następnie skupiam się na figuracji, jako nieodzownym i decydującym aspekcie nauk retorycznych. Przedstawiam taksonomię figur według poziomu językowego opisu, która składa się z: figur fonologicznych, graficznych, morfologicznych, syntaktycznych oraz semantycznych (tropów). Znaczną uwagę poświęcam analizie tych figur, których funkcja w retoryce jest niezwykle ważna. Próbuję także wyjaśnić teorię, jaka kryje się za podziałem figur na mikro-, makro- i megatropy. Po rozważaniach teoretycznych następuje część praktyczna tej pracy – analiza najsłynniejszych przemów Kinga, mianowicie: “I Have a Dream” i “I’ve Been to the Mountaintop”.Można dojść do wniosku, że mowy Kinga obrazują określone techniki perswazji (w sposób szczególny logos, etos i patos) oraz opierają się na licznych figurach, które, poza funkcją dekoracyjną, zasadniczo przyczyniają się do ogólnego przesłania tych przemów. Spośród wszystkich figur dostrzegalnych w oracjach “I Have a Dream” i “I’ve Been to the Mountaintop” dominują tropy (z metaforą i antytezą na czele) oraz te figury, które są oparte na różnych rodzajach powtórzeń (głównie epanafora). Ponadto stwierdzam jasno, że zakres funkcjonowania niektórych tropów w tekście przekracza poziom zdania i kształtuje serię zdań lub nawet całych akapitów, co wskazuje na obecność makrotropów w rozważanych przemowach. Szczegółowa analiza tych oracji pozwala stwierdzić, że zawierają one także megatropy (megametaforę oraz mega-antytezę), które dają się jedynie wywnioskować z tekstu na drodze własnej interpretacji.

The aim of this master thesis is to portray the role of figurative language in rhetorical texts. On the basis on Martin Luther King’s speeches (“I Have a Dream” and “I’ve Been to the Mountaintop”) I intend to prove that a text which takes advantage of certain techniques of persuasion and is replete with stylistic and rhetorical figures is more attractive and, thus, more persuasive to the audience. Firstly, I present the concept of rhetoric, its treatment over the course of history as well as the major principles of creating an exemplary rhetorical text established by ancient philosophers and orators. Modern approach to rhetoric, based on critical analysis of texts, is also outlined. Then, I focus on figuration as an indispensable and crucial aspect of rhetorical studies. I present the taxonomy of figures according to the level of linguistic description, which consists of: phonological, graphic, morphological, syntactic and semantic figures (tropes). Considerable attention is paid to the figures whose function in rhetoric is particularly significant. I also try to explicate the theory behind the classification of figures into micro-, macro- and megatropes based on their functional range in a text. After the theoretical considerations follows the practical part – the analysis of King’s most famous speeches, namely: “I Have a Dream” and “I’ve Been to the Mountaintop”.It may be concluded that King’s orations depict certain techniques of persuasion (including the ancient concepts of logos, ethos and pathos) and rely on numerous figures, which, apart from adding ornamentation, substantially contribute to the speeches’ general message. Out of all the figures visible in “I Have a Dream” and “I’ve Been to the Mountaintop” addresses, the most prevalent are the ones based on different patterns of repetition (mainly epanaphora) as well as tropes (with metaphor and antithesis as the most conspicuous of them). Moreover, I state clearly that the functional range of certain tropes exceeds the level of a sentence to structure sequences of sentences or even entire paragraphs, which points to the presence of macrotropes in the analysed speeches. Their thorough examination makes it possible to claim that they also contain megatropes (megametaphor and mega¬-antithesis), which can only be inferred from the text by means of one’s own interpretation.