Shyness of developmental age in the context of ability to mentalizing.

Niniejsza praca podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie o charakter związków pomiędzy cechą nieśmiałości w przypadku dzieci u progu i w okresie wczesnej adolescencji, a zdolnością do mentalizowania. Oczekiwano przede wszystkim, iż poziom umiejętności mentalizowania będzie wzrastał wraz z wyższym wskaźnikiem nieśmiałości u dziecka, jak również wraz z wyższym wskaźnikiem samooceny w zakresie akceptacji społecznej. Założono, iż ten ostatni wskaźnik będzie ponadto czynnikiem moderującym związek pomiędzy nieśmiałością a zdolnością do mentalizowania. Przewidywano dodatkowo, iż dzieci ze starszej grupy wiekowej będą prezentować istotnie wyższy poziom sprawności w zakresie mentalizowania w porównaniu z dziećmi z młodszej grupy wiekowej. Przebadano łącznie 56 osób (32 dziewczynki i 24 chłopców): uczniów trzeciej (N=29) i piątej (N=27) klasy szkoły podstawowej. W celu określenia wskaźnika nieśmiałości, posłużono się Kwestionariuszem Nieśmiałości Dziecięcej autorstwa Croziera (1995). Aby zbadać poziom zdolności mentalizowania, zastosowano dwa narzędzia: Test Gaf S. Baron-Cohena w polskiej adaptacji Białeckiej-Pikul (2010) oraz Obrazkowy Test Teorii Umysłu M. Brune w polskiej adaptacji Kołodziejczyk (2010). W celu określenia wskaźnika samooceny, posłużono się Kwestionariuszem SPP-C S. Harter w adaptacji Cieciucha i Rusjan (2010). Przede wszystkim nie potwierdzono hipotezy, zakładającej wzrost poziomu zdolności mentalizowania wraz ze wzrostem nieśmiałości. Częściowo potwierdziło się założenie o pozytywnym związku pomiędzy wskaźnikiem samooceny w zakresie akceptacji społecznej a poziomem zdolności mentalizowania. Nie stwierdzono natomiast moderującej roli samooceny w kontekście związku między nieśmiałością a sprawnością mentalizowania. Nie zaobserwowano również istotnych różnic w poziomie wykonania testów mierzących zdolność mentalizowania, pomiędzy starszą a młodszą grupą wiekową.

This master thesis attempts to give an answer to a question of the characteristic link between shyness observed in children about to enter and already entering their early adolescence period and their ability to mentalizing. What was mostly excepted was that the increase in the skills of mentalizing would follow the increase in the other two factors: child’s shyness ratio and self-esteem in social acceptance. It was assumed that the latter would become the moderating factor of the connection between the two other. Additionally, it was assumed that older children would represent a significantly higher level of capacity of mentalizing in comparison to children belonging to the younger focus group. The total of 56 children was examined, 32 girls and 24 boys. Among these primary school pupils 29 were third graders, 27 fifth graders. In order to determine the shyness ratio, the Crozier’s Children's Shyness Questionnaire (1995) was used. Furthermore, two other tools were applied for measuring the capacity for mentalizing: Faux-pas Test by Białecka-Pikul (2010) and Theory of Mind Picture Stories Task Kołodziejczyk (2010). The Self-Perception Profile for Children Questionnaire “My Characteristic” by Cieciuch and Rusjan (2010) was used to determine the self-esteem ratio. The main conclusion was the results’ incompatibility with the main hypothesis about the growth of the mentalizing capacity following the growth of shyness ratio. A positive correlation partly occurred between self-esteem in social acceptance ratio and level of capacity to mentalizing. However, the moderating influence of self-esteem was not detected in the context of the relation between shyness and mentalizing. None significant differences occurred between younger and older children in solving mentalizing tests.