The Al-Hamlet Summit.The Shakespearean Adaptations of Sulaynam Al-Bassam.

Teatr arabski w ciągu trzech wieków swojego istnienia i rozwoju pokonał niewyobrażalnie długa drogę od ludowych przedstawień, po wysublimowany monodram, w którym artysta reprezentuje ducha kultury własnego kraju. Aktualnie mamy do czynienia z szeroko rozwiniętym ruchem adaptacyjnym, jaki zapanował wśród dramaturgów, za pomocą którego wyrażają swój protest przeciwno sytuacji w ich świecie lokalnym jak i globalnym. Śmiało można stwierdzić, że ruch teatralny na Bliskim Wschodzie jest jednym z najdynamiczniej rozwijającym się na całym świecie. Kierunki realizmu, kreacjonizmu i neoklasycyzmu wypracowane w dramaturgii arabskiej pozostają ze sobą w ścisłych zależnościach. Na granicy ich świetności ścierają się ze sobą, czerpiąc nawzajem z wpływów, motywów przewodnich i źródeł. Każdy osiąga własną specyfikę, ale mimo to pozostają w zgodzie i wzajemnych relacjach. Dramaty neoklasyczne i realistyczne łączy wspólny porządek temporalny czy niezależność świata przedstawionego od tego, co dzieje się poza nimi. Różni je zaś przede wszystkim treść. Mamy do czynienia ze zderzeniem historyczno-legendarnej przeszłości z codziennością i współczesnością. Konserwatyzm przeciwstawiony jest pędowi do przemian. Kreacjonizm niesie ze sobą punkty kompatybilne z realizmem. Kieruje się przyczynowo-skutkowym torem zdarzeń, łamie normy czasowe i przestrzenne. Ostatni z kierunków prezentuje także treści odmienne niż dwa poprzednie nurty.W ramach rozkwitu teatru klasycznego możemy zaobserwować coraz większe wpływy zachodniej twórczości. W taki oto sposób, za pośrednictwem imigrantów w świecie arabskim pojawia się twórczość Szekspira. Adaptacje znacznie różnią się pod względem formy od dotychczasowych utworów funkcjonujących w miejscowej dramaturgii. Swoistym problemem stał się proces translacyjny, który był bardzo żmudna pracą. Poprzez różnorodność językową, oraz czas powstania dzieł obserwujemy zanik pewnych pojęć funkcjonujących w realiach szekspirowskich, a nieobecnych w języku współczesnym. Utwory Szekspira przybierały najczęściej formę politycznych adaptacji. Stanowiły manifest przeciwko sytuacji na Bliskim Wschodzie i bezpieczny grunt ku wyrażaniu własnej opinii. Takie też stanowisko przyjmuje Sulejman Al-Bassam w swoich dziełach. Prezentuje nam polityczną arabeskę, która zawiera jego osobiste zdanie i krytykę sytuacji w jego kraju. Co więcej autor próbuje wprowadzić innowacje w kategoriach teatralnychNajwiększym dziełem Al-Bassama jest adaptacja Hamleta. Proces tworzenia sztuki miał trzy fazy. Pierwszą wersją był Hamlet in Kuwait bazujący na oryginalnym tekście. Była to pierwsza próba zabawy z twórczością Szekspira, pełna obaw i wątpliwości. Tekst był ściśle ukierunkowany na sytuację panującą w kraju. Następną próba był The Arab League Hamlet. Utwór nacechowany był odnośnikami do sceny politycznej, która publika odnajdywała bez większego problemu. Utwór nacechowany był odniesieniami politycznymi, co publika odczytywała bez większego problemu. Ostateczną wersją, zarazem najlepszym dziełem był The Al-Hamlet Summit. W utworze tym autor całkowicie odrzuca oryginalny tekst, zastępując go własnym. Utwór wpisuje się w kategorie teatru politycznego, prezentując coś więcej niż kategoria agitprop. Praca nacechowana jest odniesieniami do współczesnej polityki. Znajdują się w niej punkty zgodne z postaciami współczesnego świata, czy procesami globalnymi. Tekst napisany z perspektywy współczesnego Araba wychowanego na Zachodzie zawiera świeże spojrzenie. Z łatwością ujmuje w sobie arabizację tekstu i wątków. Akcja sztuki The Al-Hamlet Summit rozgrywa się na tle działań wojennych. Jest to ostro polityczny utwór, który podkreśla motywy sztuki szekspirowskiej niewidoczne dotychczas dla zachodniego odbiorcy. Jest to portret zepsutego organizmu państwowego przedstawiony za pomocą satyry

Arabic Theatre in the three centuries of its existence and development of the defeats unimaginably long way from folk performances, the monodrama sublime, in which the artist represents the spirit of culture of their own country. We can easily say that the theater movement in the Middle East is one of the fastest growing worldwide. Directions realism, creationism and neoclassic drama developed in Arabic with each other in close relationships. On the border of their splendor collide with each other, drawing on each other to influence, themes and sources. Each achieves its own characteristics, but nevertheless remain in harmony and mutual relations. Neoclassical and realistic dramas share a common temporal order and the independence of the world presented on what is happening outside. What varies the utmost. We deal with the clash of historical and legendary history of everyday life and modernity. Conservatism is the opposite of momentum for change. Creationism involves points compatible with realism. Directed causal path of events, breaks the rules in time and space. The last of the lines also presents different content than the other two streams. The flowering of classical theater, we can observe the growing influence of western art. In this way, through immigration in the Arab world appears in works of Shakespeare. Adaptations vary considerably in form from the previous works operating in the local drama. A specific problem has become the translational process, which was very tedious work. Through linguistic diversity, and the time that works observe the disappearance of certain concepts operating in the real Shakespeare, and absent in the contemporary. Shakespeare's works usually assume a political form of adaptation. Constituted a manifesto against the Middle East and the safe ground to express his own opinion. Such a position is adopted Suleiman Al-Bassam in his works. Presents us with a political arabesque, which contains his personal opinion and criticism of the situation in his country. Furthermore the author is trying to innovate in terms of theater. The greatest work of Al-Bassam is an adaptation of Hamlet. The process of creating art has three phases. The first version of Hamlet in Kuwait was based on the original text. This was the first attempt to play with the works of Shakespeare, full of fears and doubts. The text was closely focused on the situation in the country. The next attempt was The Arab League Hamlet. Work was characterized by references to the political scene, which she found the audience without much problem. Work was characterized by political references, which interpreted the public without much problem. The final version, while the best work was The Al-Hamlet Summit. In this work the author completely rejects the original text, replacing it with its own. Piece fits into a category of political theater, presenting more than a category agitprop. Work is characterized by references to contemporary politics. It includes sections in line with the figures of the modern world or global processes. The text is written from the perspective of the modern Arab, who grew up in the West has a fresh look. Easily recognized in the Arabisation of text and themes. The play The Al-Hamlet Summit plays out against the war. It is a hard political work, which emphasizes the themes of Shakespeare's art yet invisible to the Western reader. It is a portrait of a corrupt state of the body represented by a satyr.