Zwracając uwagę na nowy kontekst współczesnego odczytania książki Roberta Darntona pt. Wielka masakra kotów i inne epizody francuskiej historii kulturowej, autor zapytuje, czy wcześniejsze polemiki dotyczące książki są w dalszym ciągu wartościowe poznawczo ze względu na ich treść. Autor argumentuje, iż odpowiedz na to pytanie jest uzależniona od czytelniczej świadomości, że nie ma jednej historii, tak, jak nie ma jednej antropologii. Obie te dyscypliny nie mają jednej, wspólnej metody interpretacji, o czym świadczą kolejne, dokonane zwroty w humanistyce począwszy od lat 80-tych XX wieku. Zdaniem autora źródła historyka i źródła antropologa pozostaną różne i nigdy się nie ulegną unifikacji. Gatunki wypowiedzi zdobyte etnograficznie oraz historycznie to różne światy i języki. Po mimo tego faktu, debata co do metod, zakresów, wspólnych interpretacji musi się toczyć, nawet gdy każde pokolenie badaczy myśli o nich inaczej.