Dmitri, Ivan, and Alyosha Karamazov on the Path of Existential Transformation: Stages of Existence and Christian Existentialism of Søren Kierkegaard in Fyodor Dostoevsky’s The Brothers Karamazov

We wstępie autor wyjaśnia swoją motywację, która doprowadziła go do wyboru tematu pracy dyplomowej. Zwraca uwagę na dużą liczbę sprzecznych informacji i ich interpretacji we współczesnym świecie, które mogą wywoływać poczucie defetyzmu i rozpaczy, prowadzące człowieka ku eskapizmowi. Autor odwołuje się do słów niemieckiego filozofa F. Nietzschego o śmierci Boga, podkreślając ich znaczenie oraz związek z twórczością F. M. Dostojewskiego i S. Kierkegaarda.W pierwszej części pracy opisane zostało chrześcijaństwo egzystencjalne oraz jego najważniejsze pojęcia. Szczególną uwagę poświęcono antynomicznemu pojęciu „ducha” w filozofii Kierkegaarda, a także — na podstawie myśli Bierdiajewa — przedstawiono pojęcie „mistycznego realizmu” w twórczości Dostojewskiego. Posługując się artykułem A. Słowikowskiego, autor interpretuje „podwojenie” formy i treści w powieści Dostojewskiego. Zwraca uwagę na „tajemnicę” człowieka i zauważa, że zarówno Kierkegaard, jak i Dostojewski podkreślają „subiektywność” w swoich dziełach. W końcu konstatuje, że w dalszej części pracy będzie posługiwał się pojęciem „stadiów egzystencji”. Odwołując się do biblijnej postaci Hioba, autor zwraca uwagę na cierpienie i „skok wiary” w dziełach Kierkegaarda oraz w powieści Dostojewskiego. Na końcu pierwszej części krótko wyjaśniono pojęcie „egzystencjalnej transformacji”.Druga część pracy poświęcona jest Dmitrijowi Karamazowowi. Został on opisany jako człowiek o naturze pełnej sprzeczności, który prowadzi „życie estetyczne”. Autor podkreśla, że w „życiu estetycznym” ważną rolę odgrywa „relatywność” działań bohatera. Następnie pokazuje rozpacz Dmitrija, planującego samobójstwo, oraz jego podróż do Mokrego. Opisany został również sen Dmitrija i jego znaczenie dla egzystencjalnej transformacji bohatera. Druga część kończy się podsumowaniem przemiany w świadomości Dmitrija.W trzeciej części opisany został Iwan Karamazow jako przykład „stadium etycznego” egzystencji. Autor pokazuje, że pojęcie „etyki” w filozofii Kierkegaarda wiąże się z „decyzją absolutną”. Rozmowa Iwana z Aloszą dowodzi, że „wyborem absolutnym” dla Iwana jest pragnienie braku cierpienia dzieci. Następnie ukazany zostaje „wybór absolutny” Wielkiego Inkwizytora — bohatera poematu Iwana — jako powszechne szczęście. Zestawione zostają one z biblijnym Abrahamem, opisanym przez Kierkegaarda w Bojaźni i drżeniu. Autor zauważa różnice między „wyborem absolutnym” Iwana, Inkwizytora i Abrahama. Na końcu trzeciej części analizowane jest spotkanie Iwana z diabłem i jego znaczenie dla „egzystencjalnej transformacji”.Czwarta część poświęcona jest Aleksiejowi Karamazowowi. Autor porównuje go do „rycerza wiary” Kierkegaarda. Przywołane zostają fragmenty powieści, które ukazują Aleksieja jako „realistę” (w szczególnym znaczeniu). Opisana jest jego rozmowa z Gruszeńką w kontekście kenotycznej miłości, a także przytoczone są słowa brata starca Zosimy oraz elementy filozofii miłości Kierkegaarda. Autor ukazuje wyzwania na drodze egzystencjalnej transformacji Aleksieja: śmierć ukochanego starca, wezwanie do małżeństwa oraz powrót do świata z klasztoru. Zinterpretowany zostaje symbol „cebulki” z rozmowy z Gruszeńką. Na końcu czwartej części autor zwraca uwagę na sen Aleksieja związany z weselem w Kanie Galilejskiej oraz na epifanię, której doświadcza.W zakończeniu autor podsumowuje swoje rozważania, wskazuje na możliwość dalszej analizy filozofii Kierkegaarda, szczególnie w odniesieniu do relacji między pojęciem „ogółu” a „jednostką” i zauważa, że także twórczość Kierkegaarda cechuje się polifonią. Autor wskazuje na niedoskonałości wynikające z nadmiernej psychologizacji twórczości Dostojewskiego. Praca kończy się uwagą o różnicach w doktrynie wiary Dostojewskiego i Kierkegaarda. Ponadto autor podkreśla bogactwo idei w ich dziełach.

In the introduction, the author explains his motivation for choosing the topic of his thesis. He draws attention to the large amount of contradictory information and its interpretations in the modern world, which can lead to feelings of defeatism and despair, drawing a person toward escapism. The author refers to the words of the German philosopher F. Nietzsche about the death of God.The first part of the thesis describes existential Christianity and its most important concepts. Particular attention is given to the antinomic concept of "spirit" in Kierkegaard’s philosophy, and, based on the thought of Berdyaev, the concept of "mystical realism" in Dostoevsky’s work is presented. He highlights the "mystery" of man and notes that both Kierkegaard and Dostoevsky emphasize "subjectivity" in their writings. Finally, the author states that in the following parts of the thesis he will use the concept of "stages of existence." Referring to the biblical figure of Job, the author points to suffering and the “leap of faith” in Kierkegaard’s works and in Dostoevsky’s novel. At the end of the first part, the concept of "existential transformation" is briefly explained.The second part of the thesis is devoted to Dmitri Karamazov. He is described as a man of a contradictory nature who lives an "aesthetic life." The author emphasizes that in the "aesthetic life," the "relativity" of the character’s actions plays an important role. The despair of Dmitri, who plans to commit suicide, is then presented, as well as his journey to Mokroye. Dmitri’s dream is also described, along with its significance for the character’s existential transformation. The second part concludes with a summary of the change in Dmitri’s consciousness.The third part describes Ivan Karamazov as an example of the "ethical stage" of existence. The author shows that the concept of "ethics" in Kierkegaard’s philosophy is associated with the "absolute decision." Ivan’s conversation with Alyosha demonstrates that his "absolute choice" is the desire to eliminate the suffering of children. Then, the "absolute choice" of the Grand Inquisitor — the character in Ivan’s poem — is revealed as universal happiness. These are compared to the biblical Abraham, as described by Kierkegaard in Fear and Trembling. The author notes the differences between the "absolute choices" of Ivan, the Inquisitor, and Abraham. At the end of the third part, Ivan’s encounter with the devil is analyzed, along with its significance for his "existential transformation."The fourth part is devoted to Alexei Karamazov. The author compares him to Kierkegaard’s "knight of faith." Passages from the novel are cited that portray Alexei as a "realist" (in a particular sense). His conversation with Grushenka is described in the context of kenotic love, and the words of Elder Zosima’s brother as well as elements of Kierkegaard’s philosophy of love are referenced. The author presents the challenges on Alexei’s path of existential transformation: the death of his beloved elder, the call to marriage, and his return to the world from the monastery. The symbol of the "onion" from the conversation with Grushenka is interpreted. At the end of the fourth part, the author draws attention to Alexei’s dream related to the wedding at Cana and the epiphany he experiences.In the conclusion, the author summarizes his reflections, indicating the possibility of further analysis of Kierkegaard’s philosophy, particularly regarding the relationship between the concepts of the "universal" and the "individual," and notes that Kierkegaard’s work is also characterized by polyphony. The author points out the shortcomings of an overly psychologized reading of Dostoevsky’s work. The thesis concludes with a remark on the differences in the theological doctrines of Dostoevsky and Kierkegaard. Additionally, the author emphasizes the richness of ideas in their works.