Acculturation Strategies and the Adaptation Process of Repatriates from Kazakhstan in Poland

Tematem pracy magisterskiej jest „Strategie akulturacji i proces adaptacji repatriantów z Kazachstanu w Polsce”. Celem pracy jest analiza procesu repatriacji Polaków z Kazachstanu z uwzględnieniem procesu adaptacji, dobrostanu, przyjętych strategii akulturacyjnych oraz towarzyszących im wyzwań społeczno-psychologicznych za pomocą przeglądu literatury oraz przeprowadzonego badania kwestionariuszowego. Praca składa się z trzech części.W pierwszej części przedstawiona historia przesiedleń Polaków do Kazachstanu, polityczne i społeczne powody repatriacji, znaczenie repatriacji dla Polski i psychologiczne aspekty repatriacji. W drugiej części wyjaśniono pojęcie akulturacji, strategie akulturacji (asymilacji, separacji, integracji, marginalizacji) oraz zależności między adaptacją a akulturacją. Omówiono definicje szoku kulturowego, symptomy behawioralne i psychologiczne szoku kulturowego, wyzwania społeczne i emocjonalne w procesie repatriacji, a także trudności w integracji z lokalnym społeczeństwem. Trzecia część zawiera opis metodologii badań własnych w tym problematykę badawczą, pytania badawcze i hipotezy. Przedstawiona została charakterystyka społeczno-demograficzna grupy badawczej 96 repatriantów z Kazachstanu, którzy w ramach repatriacji powrócili do ojczyzny (53 kobiety, 43 mężczyzn) w wieku 18–75 lat oraz zmienne i ich operacjonalizacja. W badaniu zastosowano kwestionariusz, który składał się z czterech części: metryczki, wybranego fragmentu narzędzia MIRIPS (część #2c), Skali Trudności Doświadczanych w Obcej Kulturze opracowanej przez Furnhama i Bochnera (1982/1986) oraz Skali Satysfakcji z Życia (SWLS) stworzonej przez Dienera i współpracowników. Badanie przeprowadzono online za pośrednictwem mediów społecznościowych i mailingu; udział był dobrowolny i anonimowy, a dane zebrane w ankiecie (wypełnianej przez ok. 10-15 minut) poddano analizie statystycznej. Przedstawione zostały rezultaty badań ankietowych. Wyniki te pokazały, że strategia integracji nie tylko dominuje ilościowo wśród repatriantów z Kazachstanu, lecz także wiąże się z najbardziej korzystnymi wskaźnikami adaptacyjnymi – niższym poziomem stresu akulturacyjnego oraz wyższą satysfakcją z życia. Potwierdza to teoretyczne założenia, że aktywne uczestnictwo w kulturze kraju przyjmującego przy jednoczesnym zachowaniu tożsamości kulturowej sprzyja lepszemu funkcjonowaniu psychologicznemu i efektywnej adaptacji.

The present Master’s thesis, entitled “Acculturation Strategies and the Adaptation Process of Repatriates from Kazakhstan in Poland”. The aim of the study is to analyse the repatriation of Poles from Kazakhstan with particular emphasis on their adaptation process, life satisfaction, adopted acculturation strategies, and the social-psychological challenges they face. This objective is achieved through a literature review and an original questionnaire survey. The thesis is organised into three chapters.Chapter One outlines the history of Polish resettlement to Kazakhstan, the political and social drivers of repatriation, the significance of the programme for Poland, and the psychological aspects of the return.Chapter Two explains the concept of acculturation, the four basic acculturation strategies (assimilation, separation, integration, marginalisation), and the relationship between adaptation and acculturation. It also defines cultural shock, describes its behavioural and psychological symptoms, and discusses the social and emotional challenges faced by returnees and the difficulties they encounter when integrating into the local society.Chapter Three presents the research methodology, including the research problem, questions and hypotheses. It describes the socio-demographic profile of the sample—96 repatriates from Kazakhstan who returned to their homeland as part of the official repatriation programme (53 women and 43 men) aged 18–75—and details variables, and their operationalisation. The principal research technique was a questionnaire comprising four sections: a demographic sheet; a selected section of the MIRIPS questionnaire (part #2c); the Difficulties in Living in a Foreign Culture Scale by Furnham and Bochner (1982/1986); and the Satisfaction with Life Scale (SWLS) by Diener et al. The survey was conducted online via social media and email; participation was voluntary and anonymous, and responses (completed in roughly 10-15minutes) were subjected to statistical analysis.The results show that the integration strategy not only predominates among repatriates from Kazakhstan but is also associated with the most favourable adaptation indicators—lower acculturative stress and higher life satisfaction. These findings support theoretical assumptions that active participation in the host-country culture, while simultaneously preserving one’s cultural identity, fosters better psychological functioning and more effective adaptation.