Language awareness in the Second Republic of Poland

Nie aktywne DOI: 10.24425/151349

Artykuł definiuje świadomość językową jako ogół sądów i poglądów na język i jego użytkowników. Socjolingwistyka zakłada, że w dużym stopniu są one zależne od poglądów środowiska, z którym utożsamia się człowiek lub z którego się wywodzi. Na przekonania te wpływają takie czynniki, jak sytuacja polityczna i społeczna, tradycja, stereotypy (regionalne, etniczne i inne). W opracowaniu zostały omówione szczegółowe problemy: kształtowanie się wzorców językowych w okresie po odzyskaniu niepodległości, porozbiorowa wariantywność językowa, integracja awansujących społecznie chłopów oraz sytuacja socjolingwistyczna mniejszości narodowych (Białorusinów, Ukraińców i Żydów). Zostały również wskazane źródła materiałowe do dalszych badań nad polszczyzną okresu międzywojennego, tj. stenogramy sejmowe, pamiętniki chłopów, prasa z lat 1918-1939.

The paper defines language awareness as the sum of opinions and beliefs about both language and those who speak this language. From a sociolinguistic perspective, some convictions are related to the views of the community with which a person identifies or with which comes from. The beliefs are influenced by political and social situation, tradition, stereotypes (regional, ethnic, etc.). The study describes detailed issues such as development of linguistic patterns in the Second Republic, variability of Polish after partition of country, social and linguistic advancement of peasants, sociolinguistic situation of minorities (e.g. Belarusians, Ukrainians, Jews). The sources for further language research are mentioned, such as transcripts of the parliament proceedings, memoirs of peasants, magazines, and newspapers from the 1920s and 1930s.