The Spanish-speaking America as an area of language contacts

Celem niniejszej pracy jest przybliżenie polskiemu czytelnikowi Ameryki hiszpańskojęzycznej (zwanej w tej pracy Hispanoameryką) z punktu widzenia kontaktów językowych. W części wstępnej artykułu objaśnia-my wybór i użycie samego terminu Hispanoameryka, kluczowe terminy (interferencja, transferencja, konwergencja) oraz zamieszczamy rys historyczny przybliżający genezę tej mozaiki językowej: pojawienie się języka hiszpańskiego na kontynencie amerykańskim, niezwykle istotną rolę misjonarzy, politykę językową dawniej i dziś oraz krótki przegląd poszczególnych migracji, które, wraz z językami autochtonów, miały bądź też wciąż mają wpływ na kształt używanego tam superstratu hiszpańskiego. Część zasadnicza pracy to usystematyzowany oraz zilustrowany przykładami przegląd rozmaitych kontaktów językowych, które można zaobserwować w hiszpańskojęzycznej części obu Ameryk. Przegląd rozpoczynamy od opisu trzech odmiennych rodzajów relacji najbardziej oficjalnych, w których język hiszpański współistnieje z innym językiem urzędowym lub językami urzędowymi. Sytuację tę ilustrują przykłady trzech państw: Paragwaju, Peru i Portoryko. Kolejna część opisu obejmuje kontakty między językiem hiszpańskim a językami tubylczymi, z naciskiem na dwa główne obszary tego typu: Półwysep Jukatan (język hiszpański i język maja) oraz strefę andyjską (hiszpański oraz języki keczua i ajmara). Opis wpływów europejskich został podzielo-ny na dwie zasadnicze części: język angielski, którego obecność jest widoczna także w Ameryce Północnej i Centralnej, oraz pozostałe języki europejskie określane mianem „odcieni mikrodialektalnych” (francuski, włoski, niemiecki, walijski). Językowi portugalskiemu został poświęcony osobny fragment ze względu na specyficzne i dość rozległe zjawisko, jakim jest fronterizo: klasyczny efekt konwergencji obu języków. Pracę kończy opis wpływów języków afrykańskich oraz kreolskich: palenquero – jedynego języka kreolskiego na bazie hiszpańskiego oraz obszaru Karaibów, gdzie użytkownicy języka hiszpańskiego posługują się mieszanką języków afrykańskich i europejskich: angielskiego, francuskiego czy hiszpańsko-portugal-skiego (w przypadku papiamento).