Streszcz. ang. s. 156. Bibliogr. w przypisach

Niezależnie od tego, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie, nasze smartfony/tablety przechowują niezwykle bogatą ilość informacji o nas samych, naszych codziennych aktywnościach, sekretach, preferencjach i planach. Do rozmów o sprawach zawodowych lub czysto prywatnych używamy komunikatorów. W przypadku tych danych nowoczesna technologia daje nam poczucie bezpieczeństwa. Uspokaja nas szyfrowanie oparte na kodach alfanumerycznych. Jednak zapamiętywanie zbyt skomplikowanych haseł jest niewygodne. Dlatego często korzystamy z zabezpieczeń biometrycznych - czytników linii papilarnych lub rozpoznawania twarzy. Nie tylko do odblokowania urządzenia, ale także do efektywnego korzystania z wielu aplikacji (np. bankowości mobilnej). Ale dowodem przestępstwa może być plik, dokument, zdjęcie lub rozmowa przechowywana tylko na naszym urządzeniu. Nasze przestępstwo. Jeśli organy ścigania zażądają od nas odblokowania urządzenia, co powinniśmy zrobić? Patrząc na współczesne rozwiązania prawne w tym zakresie, międzynarodowy standard nieobciążania samego siebie jest jasny - nie możemy zostać zmuszeni do ujawnienia informacji przechowywanych jedynie w pamięci (np. kodu dostępu). Jeśli jednak chodzi o to, czy jesteśmy zobowiązani do przyłożenia kciuka do czytnika lub spojrzenia w kamerę, prawo milczy lub jest wyjątkowo niespójne. Paradoksalnie, technologia, która zwiększa bezpieczeństwo naszych danych, wydaje się mieć odwrotny skutek, zmniejszając nasze podstawowe prawa jako potencjalnych podejrzanych. Najbardziej niepokojące wątki w tym obszarze zostaną omówione w niniejszym artykule. Na czym stoimy? Co dalej z naszymi prawami do sprawiedliwego procesu?

Whether we realize it or not, our smartphones/tablets store an extremely rich amount of information about ourselves, our daily activities, secrets, preferences, and plans. To talk about professional or purely private matters, we use communicators. For this data, modern technology gives us a sense of security. We are reassured by encryption based on alphanumeric codes. But remembering passwords that are too complex is inconvenient. That’s why we often use biometric security - fingerprint readers or facial recognition. Not only for the unlocking of the device, but also for the effective use of many applications (e.g. mobile banking). But evidence of a crime could be a file, document, photo or conversation stored only on our device. Our crime. If law enforcement demands that we unlock the device, what should we do? Looking at modern legal solutions in this area, the international standard of not incriminating oneself is clear - we cannot be forced to reveal information stored only in memory (e.g. passcode). However, when it comes to whether we are required to place our thumb on a reader or look into a camera, the law is silent or extremely inconsistent. Paradoxically, the technology that makes our data more secure seems to have the opposite effect of diminishing our fundamental rights as potential suspects. The most troubling threads in this area will be addressed in this paper. Where do we stand? What’s next for our fair trial rights?