PRZEDSTAWIENIE SZTUCZNEJ INTELIGENCJI I PROBLEMU DEHUMANIZACJI W DYSTOPIJNYCH POWIEŚCIACH SCIENCE FICTION KAZUO ISHIGURO NIE OPUSZCZAJ MNIE ORAZ KLARA I SŁOŃCE

Niniejsza praca licencjacka dotyczy przedstawienia szybkiego rozwoju technologii i problemu dehumanizacji ukazanej w dystopijnych powieściach science fiction Kazuo Ishiguro. Aby udowodnić tę tezę, przeanalizowałam dwie książki, a mianowicie Nie Opuszczaj Mnie (2005), przedstawiająca życie klonów, których jedynym celem jest pozyskiwanie organów dla ludzi, oraz Klara i Słońce (2021), powieść opowiadająca o robotach pełniącym rolę przyjaciela dla dzieci. W pierwszym rozdziale wyjaśniam gatunek powieści, którym w obu przypadkach jest dystopijne science fiction oraz terminologię dotyczącą badanej twórczości Kazuo Ishiguro, taką jak sztuczna inteligencja, klonowanie, posthumanizm i transhumanizm. W kolejnych dwóch rozdziałach skupiam się na głównych bohaterkach powieści, odpowiednio Kathy i Klarze, które otrzymały wyznaczony im cel w życiu. Moje badanie wykazuje, że powieści ukazują brak empatii człowieka wobec klonów i robotów oraz pokazują, jak Kathy i Klara radzą sobie z tym problemem. Ludzie w powieściach są niemoralni, a klony i roboty dehumanizowane. Moje badania i analiza obu książek dowodzą, że postęp naukowy rozwija się w szybkim tempie, a specjaliści już obserwują efekty tego procesu. Technologia może być destrukcyjna dla ludzkości, ale może także przynosić korzyści. Ludzkość musi rozpoznać potencjalne zagrożenia technologii i umiarkowanie z niej korzystać.

This BA thesis is concerned with representing the rapid growth of technology and the problem of dehumanization portrayed in Kazuo Ishiguro’s dystopian science fiction novels. To prove this point, I analyzed two books, namely Never Let Me Go (2005), which depicts the life of clones whose only purpose is extracting organs for human beings, and Klara and the Sun (2021), a novel dealing with robots who are constructed to be artificial friends to children. In the opening chapter, I explain the genre of the novels, which in both cases is dystopian science fiction, and the terminology concerning the examined output of Kazuo Ishiguro, namely: artificial intelligence, cloning, posthumanism and transhumanism. In the following two chapters, I focus on the main protagonists of the novels, respectively Kathy and Klara, who are both given a life that has been set out for them. My study demonstrates that the novels portray humans’ lack of empathy towards clones and robots and depict how Kathy and Klara deal with them. The human beings in the novels are desensitized, and the clones and robots are dehumanised. My research and analysis of both books show that scientific progress is growing expeditiously, and specialists are already witnessing the effects. Technology can be destructive for humanity, but it can also benefit humanity. People have to recognize the potential harm of technology and take advantage of it moderately.